Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 27

Both

Slight na tamang dalhin iyong babae mo sa red room para yanagin ang kama. Ngunit siguro ang dalhin ako sa red room ng isang Axon Roosevelt para maglaro ng uno ay sing sarap ng sex.

"Sugalero ka ba?" tanong ko sa kanya.

"Kung alam kong mananalo ako. Susugal ako."

"Paano mo malalamang mananalo ka? Susugal ka muna bago mo malalaman iyon."

"Hindi lagi Astra. 'Wag kang sumugal kung alam mong matatalo ka."

"Hindi nga! Susugal ka muna at iyon ang magdidikta kung nanalo ka o hindi. Hindi pwedeng sumugal ka dahil alam mong mananalo ka. Hindi na sugal yun!"

"Eh anong tawag mo doon?"

"Hindi ko alam. Atsaka ang boring ng uno 'pag dalawa lang tayong naglalaro. Bakit hindi natin isali yung mga tauhan mo sa labas. Sigurado akong nakakabagot yung trabaho nila."

Binagsak ko sa kama ang hawak kong uno cards. Bakit ba ang daming naglalaro nito? Mas gusto ko pang maglaro ng pogs.

Inayos ni Axon ang mga cards at inilagay ito sa lalagyan. Bati na kasi kami ngayong Chapter 27.

The day I retired. The day Axon asked me in his office if we can fuck. May period kasi ako that time. Nakakadiri namang maduduguan namin iyong mga papeles niya roon.

I looked up at the wall clock. It's 11:00 in the evening.

Days passed. Axon and I got closer each drop of sand in hourglass. And for the first time, I let myself go with the flow. Didn't care about the shackles. I'll let myself live this time.

Humiga ako sa napakalambot niyang kama. Here in his red room, I'd rather sleep here than in his room. The silky pillows to comforting duvet will make you sleep in a second.

Hindi na ako nagulat nang humiga siya sa tabi ko, meron siyang tinitipa sa kanyang cellphone. I saw how his jaw clenched while reading his phone.

Ilang tipa pa at inilapag niya ito sa nightstand. And then he face me.

"Tell me something about the threats you've been receiving." his tone was gentle as if he's talking to a child.

Tumingin ako sa ceiling, nagdadalawang isip kung sasabihin ko ba sa kanya.

And then maybe Axon will listen.

I frozed when he snaked his strong arms on my waist. Kinagat ko ang kuko ko at nagdesisyong sabihin sa kanya.

"Uh.."

Hindi na pala.

"Astra." he warned.

Tumikhim ako at bumaling sa kanya. His eyes affixed with mine. Mine only.

I so wanted to touch his face. His jaw, his lips. His eyes. Ngunit ang kamay ko ay lumapag lang sa braso niya.

"College palang ako nang magkakilala kami. Nagpa-part time ako sa club ni Mamina, boss ko na kaibigan rin ni Mama. N-nagsasayaw ako at nasa harapan siya." lumamig ang batok ko nang maalala ang tingin niya sa akin dati.

"Yung gabing rin iyon, binayaran niya ako para sa isang gabi. H-he... he has a red room. Hinanda ko ang sarili ko sa kanya. Ngunit hindi ko inasahan na... na.."

Nagsimulang manginig ang kamay ko. I felt my eyes watered. Axon squeezes my waist, urging me to continue. His eyes shows no emotion.

Binaba ko ang tingin ko sa kanya. Ang kamay kong nasa kanyang braso ay nagsimulang lumikot, kinukusot ang kanyang damit.