Chapter 30

518 26 28
                                    


Work

I woke up feeling sore all over. My lips were swollen, my limbs felt marshmallows, and I felt used down there.

Tila wala siyang kapaguran kagabi. Every round was intense than the other one. Hindi ko alam kung nakailang rounds kami, I honestly don't care. What matters were my release, an orgasm to orgasm. And Axon was an alpha, the growl he emits low coming to his throat was just so sexy, I might combust with that sound.

Bahagyang siyang nakadagan sa akin. Ang braso ay nakapatong sa aking bewang, his legs entangled with mine. Ramdam ko ang mahina niyang paghinga sa aking leeg. I softly ran my fingers to his back.

Indeed, Axon is my improvised beach. And he can do both, he could be the glaring sun and depth of the ocean I could submerge myself. And also, he could be this severe storm at night who will bang my eardrums with booming thunder waves that full of rage.

Marahan kong sinusuklay ang kanyang buhok habang nakatingala sa ceiling. Ang kanyang ilong ay nakadampi sa aking leeg.

"Good morning," he whispered in bedroom voice.

In my whole existence I never envisioned myself to wake up this morning with a hunk man beside me, greeting me a good morning.

Humarap ako sa gawi niya.

"Are we like..." inayos ko ang buhok niya sa noo. Oh God.. he's so handsome. His ebony dark eyelashes were lazy in his eyes. His prominent nose, soft lips and angled rugged jaw, not to mention his body that displaying in our own nakedness.

"Boyfriend and girlfriend?"

Marahan niyang minamasahe ang likuran ko, hindi ko alam kung ginugulo niya ako o nagugulo talaga ako.

"Yes." he answered finally.

"Edwin, Nino, Gary, Fred."

Isa-isa ko silang kinamayan habang minememorya sila. Dati ang tingin ko magkakamukha at magkakapareho sila, they had just the same body built pero ngayon alam ko na ang pinagkakaiba.

Edwin looks a bit old but hunky. Well they're all hunky. May puti siyang balbas. Si Nino naman ay nakakatakot tignan dahil sa laki niya at tinta sa katawan. Gary looks the most friendly of them all.  Kalbo siya kaya madali lang siyang matandaan. While Fred.. he's the armed one. Siya iyong mukhang maraming armas sa katawan. What's making my heart flutter is that they gave me a friendly smile. Lahat sila ay mas matanda kay Axon, hindi ko na maisip kung paano lang niya sila utos-utusan.

Hindi niya lahat pinakilala sa akin, ang apat lang daw kasi ang pinagkakatiwalaan niya. Right, bakit pa siya mag-h-hire kung hindi niya ito pagkakatiwalaan?

"Si Gary at Fred lagi ang makakasama mo kung may pupuntahan ka. Sabihin mo lang sa kanila at lagi kang magpapaalam sa akin." bilin niya.

Nag-usap kami tungkol dito. Apparently, Roosevelt says I'm not his hostage or what. Pwede kong puntahan ang mga gusto kong puntahan basta magpapaalam ako sa kanya.

"Gary keep me on track. May pupuntahan lang kami." Hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming pumunta sa sasakyan.

"Nakakatakot sila. Si Gary lang ata ang hindi." sabi ko kay Axon nang makapasok na kami.

"'Wag na 'wag kang magtitiwala sa kanila."

Nagulat ako sa seryoso nang boses niya.

"Sabi mo sila ang pinagkakatiwalaan mo." I said pointedly.

"I did." ibinaling niya ang tingin sa akin. "Pero 'wag na 'wag kang magtitiwala sa kung sino."

"Kung gan'on... pagkakatiwalaan ba kita?"

Shackles of Melancholia (Completed)Where stories live. Discover now