TENİ TENİME |Yeni Özel Bölüm|

17| Benimle Misin?

"Sabah sabah ne kadar meraklandım haberin var mı Feride?"

"Arslan kaç kere daha özür dileyeceğim? Yürüyüşe çıkmıştım parkta azıcık dinleneyim derken de biraz geç olmuş fark etmemişim."

"O telefonunu bir daha yanından sakın ayırma."

"Tamam." dedi Feride bıkkınca bir nefes alırken. Zaten kafası allak bullaktı, bir de Arslan böyle azarlayınca iyice sinirleri geriliyordu.

Erkan'ın saçma tehditine karşı suratına bir tane tokat geçirip haddini bildirmişti ona. Eski Feride olsa korkak davranıp boyun eğerdi, fakat o artık damarlarında gezen cesareti hissedebiliyordu. Babaannesine bile karşı çıkan kız, ona pabuç bırakır mıydı bu saatten sonra?

Şimdilik bu durumdan nasıl kurtulacağını bilemese de düşünecekti. Erkan'ı arkasında bırakıp sokağın başındaki parka gittiğinde de amacı buydu ama orada öylece oturup işin içinden çıkmaya çalışırken aradan saatler geçmişti ve Arslan endişelenmiş olmakta haklıydı.

Yan tarafa uzanıp Arslan'ın direksiyonu sıkmaktan bembeyaz olmuş parmak boğumlarına uzandı. Fakat herhangi bir yumuşama göremeyince geri çekildi.

Arslan tabii yumuşamazdı. Sabah sabah ömründeki en büyük endişeyi yaşatmıştı ona. Haber vermeden çekip gitmişti, üstüne bir de bebekle başına neler gelebileceğini düşündükçe kafayı yiyecek gibi olmuştu.

"Babaannen ne zaman dönüyor?" diye sordu sertçe.

"Bu gece uçakları. Neden?"

Derin bir nefes aldı sonra. Günlerdir aklında dolanan fikir sonunda kafasına oturmuştu. "İyi, yarın gidip aramızdaki ilişkiyi açıklıyoruz."

Feride duyduğuyla şaşkınlıkla ona bakarken yüzünde şaka yapar bir ifade aradı. Bulamayınca sinirle doğruldu yerinden. "Benim fikrimi aldın mı? Hazır mısın diye sordun mu?"

"Nereye kadar böyle gizli saklı kalacak Feride?" Çocuk doğuncaya kadar mı diye sordu içinden de.

"Bilmiyorum, ama şimdi, daha nişanı attığımı yeni söyledim zaten. Bir de bunu kaldıramaz."

"Hayatının aslında sana ait olduğu gerçeğini mi kaldıramaz?"

Feride gözlerini sımsıkı kapadı. İlk kavgalarını ediyorladı resmen ve fena halde canını sıkıyordu bu. "Hazır değilim."

Arslan'ın bakışları bir anda hayal kırıklığıyla buğulandı. Ne demekti şimdi bu? Hem karnında onun bebeğini taşıyıp söylemiyordu bile, hem de kendisinin her şeyi göze alarak, herkese karşı uzattığı eli geri mi çeviriyordu?

"Ne olur söylesek düşündün mü hiç? Olan sana olur en başta. İşinden olursun, Sezen Saraçoğlu'nu karşına alırsın bir kere!"

Arslan gözlerini bir anlığına yoldan ayırıp inanamayarak baktı ona. "Sence umrumda mı bunlar benim?"

Feride'yse kendini anlatamamanın verdiği sıkıntıyla derin bir iç çekti. "Rahat bırakmazlar bizi. Birlikte olmamıza tamam deyip geçeceklerini mi düşünüyorsun?"

"Hadlerine olmayan bir şeye izin vermeyecekler diye kendi hayatından mı vazgeçeceksin Feride!"

"Bana bağırma."

"Bağırmıyorum! Ne olacak böyle gizli saklı devam edince? İki ay sonra sevdiğim kadının parmağına bir başkasının yüzüğünü geçirmeye kalktıklarında kim olarak çıkacağım karşılarına!?"