TENİ TENİME |Yeni Özel Bölüm|

25| Sezon Finali Part II

"Hadi güzelim, bırak kendini bana."

"İzin ver o halde!"

Arslan'ın hoyrat parmakları kadınlığının içinde sertçe dans ederken infilak etmek üzere olduğunda kendini bir anda geri çekiyordu.

"Kabul et ki sıcaklığına gömülebileyim." diye fısıldadı kalçasını devasa sertliğine iyice yaslarken.

Feride'nin başı titreyerek omzuna düştü. "Arslan izin ver!"

Kolları arasındaki kadına kıyamayıp bir anda ters çevirerek önlerindeki masaya yatırdı ve sonunda içini kendisiyle doldurdu. Çığlıklarını tüm ofisin duymaması için dudaklarıyla susturdu onu. Feride gözleri kayıp sarsılarak kendini bırakırken sıkıca sevdiği adamın boynuna sarılmıştı.

Arslan terden ıslanmış saçlarını geriye iterek mayhoş bir gülümsemeyle kaplı şişmiş dudaklara tekrar kapanmadan önce çok netti. "Seni başkasına bırakmam. Sonucu ne olursa olsun, bu düğün olmayacak!"

Feride yerinden sıçrayayak uyandığında terden yüzüne yapışmış saçlarını geriye ittirerek nefesini düzene sokmaya çalıştı. Kendini yatağa geri bırakır bırakmaz az önceki rüya canını sıkmıştı.

Hem Arslan'ın yatağında tek başına yatarken onun eksikliğinin dayanılmaz özlemi, hem de gizlice yapacak olduğu şeyin verdiği rahatsız his böyle rüyalarına doluyordu gece olunca işte.

Düğün işinden ona bahsetmemişti. Şimdi oradayken söylese, asla müsaade etmezdi, biliyordu. Ama artık sabrı kalmadığından, Arslan döndüğünde her şeyi halletmiş olarak çıkmak istiyordu karşısına.

Plan basitti. Düğün için çok kalabalık ve şaşalı olması şartını koymuştu. Babaannesi sevinçle kabul ederken ondan şüphelenmek aklına gelmemişti bile. Herkesin orada gelinin kaçtığını öğrendiklerinde babaannesine nasıl bakacağını, ve onun yüzündeki o ifadeyi düşündükçe adeta içi soğuyordu.

Elini komodine atıp Arslan'ın numarasınu arayınca karşısına çıkan yüzle gülümsedi.

"Feride? Saat gecenin kaçı orada, neden uyanıksın?"

"Seni çok özledim."

Cenin pozisyonuna dönüp sıkıca tuttu telefonu.

"Ben de seni özledim." dedi Arslan derin bir nefes alarak.

"Ev sensiz çok sıkıcı. Yatakta yalnız yatmak da korkunç!"

Babaannesine koştuğu şartlardan biri de eve dönmemekti. Otelde kalacağını söylemiş, o da kararından yine vazgeçmesin diye diğer her şey gibi bunu da kabul etmişti.

"Dönünce hiç yalnız kalmayacağının garantisini veririm." dedi Arslan göz kırpıp. Feride kıkırdadı. "Sabırsızlıkla bekliyorum."

"Feride.. Dudağını şöyle ısırmayı bırakmazsan ilk uçağa atlayıp geleceğim."

"Aslında fena olmazdı." diyerek güldüğünde Arslan'ın yerinden doğrulduğunu görünce zorla durdurmuştu onu.

Feride uykuya dalana kadar sevdiği adamın en azından sesiyle avunurken ertesi sabah kalkıp üzerini değiştirerek çıktı dışarı. Erkan'la buluşmak için sözleştikleri mekana girdiğinde onu çoktan oturuyor olarak gördü.

"Günaydın Feride. Duyduğum şey?"

"Doğru." deyip karşısına oturarak gözlüklerini çıkardı.

"Umarım ne yapmaya çalıştığımın farkındasındır." diye devam etti.

"Evet de, düğünde seni terk edecek olmam, rahatsız etmez mi seni?"