kuroo
"...ama gitmeni istemiyorum."
kenma'nın bu sözlerinden sonra, nasıl gidebilirdim ki?
sadece onu unutmak için onu öpmemi istiyor olsa bile, bunu istediği sürece yapardım.
aşkıma karşılık beklediğimden değil, sadece onu tekrar o çaresiz halde görmek istemiyordum.
gözlerime baktığı her saniye, aklından geçenleri okumak için can atsam da gördüğüm tek şey yalvarıyormuş gibi bakan gözler ve akan birkaç damla göz yaşıydı.
"gitmeyeceğim." mırıldanırken, dudaklarımı alnına bastırdım ve ardından yüzünün her bir milimini öptüm. kaçırdığım tek nokta olsun istemiyordum, ona sadece sevildiğini hissettirmek istiyordum.
fakat ne kadar kendimi nedeni ne olursa olsun yanımda olduktan sonra bir önemi yok düşüncesine inandırmaya çalışsam da, onu öptüğümden beri aklımda dönüp dolaşan soruya bir cevap arıyor gibiydim.
onu unutmak için mi şu an kollarımın arasındaydı? sırf onu unutmak için mi yıllardır beklediğim şeyi vermişti bana?
"kuroo... teşekkür ederim." kollarımın arasında uykuya dalmadan önce dudaklarından dökülen kelimelerle saçlarını öpmüştüm.
"ben teşekkür ederim."
YOU ARE READING
lacuna | kuroken
Short Story"aşkı oyunlarda bulamazsın." yavaşça dudakları, kendininkinden küçük olan dudakların üstünü örterken fısıldadı. "işta aşk budur."
