𝐁𝐎𝐑𝐍 𝐓𝐎 𝐃𝐈𝐄. the marauders [ᴅᴜ̈ᴢᴇɴʟᴇɴiʏᴏʀ]

𝒊. 𝒑𝒂𝒓𝒕𝒊𝒏𝒈

【01- VEDA】

𝐤𝐞𝐥𝐢𝐦𝐞 | 2017

Babam zile basmadan önce kolundan tuttum. "bundan emin misin?"

Zira kafamızdan ayaklarımıza kadar simsiyahtık ve yüzümüz gözükmesin diye gözlerimize kadar inen siyah kapüşonu çekmiştik yüzümüze.

Birinden kaçtığımız çok belliydi ve bu şekilde görünmemiz birkaç saniye sonra olacak şeylere hiç de yardımcı olmayacaktı.

Babam boş gözlerle bana bakıp görmezden geldi. Bu saatte ve bu şekilde onlara konuya nereden gireceğini bilmediğim için rahatsızca yerimde kıpırdandım.

Kolumdaki saat 3.12'yi gösterirken babam zile uzunca ve kesik kesik bastı. Merdivenlerden sert ve yüksek sesli inme sesi duyunca refleks olarak babamın arkasına geçtim. Birkaç saniye kapı açılmadı. Bu saatte kimin geldiğini düşünüyor olmalılar diye geçirdim içimden

Babam bu sefer kapıya sertçe vurduktan sonra kapı sertçe açıldı. Tabi elinde asası hazır bekleyen bir Fleamont görmeyi bekliyordum fakat yanında aynı şekilde karısı ve arkalarında benim yaşlarımda olan kuzenimi görmeyi beklemiyordum.

En önde asasıyla hazır bekleyen Fleamont Potter asasını bize doğrultarak konuştu "kimsiniz? Ne istiyorsunuz?"

Açıkçası bu endişeli olmam gereken bir zaman dilimiydi fakat üzerlerinde pijama ve terlik kombinasyonu varken gülme isteğimi bastırmak zordu.

Babam kapüşonunu açtı. "Eğer ölüm yiyen olsaydık zile basmazdım Fleamont" dedi ve Fleamont'u iterek içeri geçti.

Arkasından ben de girdiğimde kapüşonumu açıp etrafa baktım. Ev sıcak bir evdi. Tutucu safkan ailelerin evleri gibi kasvetli bir havası yoktu, insanın içinde güven duygusu oluşturacak cinstendi. Genellikle insanın içini açan sıcak tonlar tercih edilmişti, daha çok sarı turuncu ve beyaz tonlar vardı fakat salonun bir kısmında Gryffindor eşyaları bulunan tamamen kırmızı olan büyük bir raf vardı. Salonun ortasında yanan şömineden sıcaklık gelirken etrafı incelemeyi bırakıp babama döndüm.