kim jongin,do kyungsoo'nun depremlerinin sadece onu sarstığını düşünürken kırılan tek şeyin kendi fay hatları olmadığını fark eder.
Take Yourself Home-Troye Sivan
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu hayatta özendiğim çok insan olmasına rağmen bir grup insan her zaman yapmak istediğim şeyi yaptığı için özenilecek insanlar listesinin başını çeker konumda bulunmuşlardır.Bu insanlar kafalarını nereye yaslarlarsa orada uyuyabilirler.Üstelik bu insanlar başlarında bateri çalınsa bile uyanmazlar.Benim gibi sorunlular ise bir yatağa,yastığa ve en azından ince bir yorgana ve tamamen sessiz bir ortama ihtiyaç duyarlar.
Sorunlu biri olarak köpek gibi kulaklarımın olmasının yanı sıra bir de uykumun hafif olması depresyon halim nedeniyle bir hafta kadar önce yanıma taşınan Sehun ve Baekhyun'a karşı bir hayli sinirli olmamı ve hiç olmadığım kadar huysuz hissetmemi sağlıyordu.
Yeni uyanmış olmanın sersemliği ve genel huysuz biri olmanın verdiği mahmurlukla el parmaklarımı inceleyip uzamış tırnaklarımla oynarken gece ile ilgili son hatırladığım şey Baekhyun'un dizlerinde yatıp ağlaya ağlaya uykuya dalışım,Baekhyun'un beni taşıyamayışı ve Sehun'u uyandırışı,ikisinin beni bir çarşaf gibi gerip yatağıma fırlatışı oluyor.Bunların sabaha karşı yaşanan olaylar olduğunu ve duvardaki en az otuz çizgisi bulunan aptal asimetrik şekilli saatime göre öğlen saatlerinde olduğumuzu hesaba katarsak uykumu almam imkansız gibi bir şeyken bir umut geri uykuya dalma hayallerim odamın kapısının tıklatılmasıyla suya düşüyor.
'Jongin?'
Hadi ama! Cidden,tam şu an bunun sırası mıydı gerçekten? Tek isteğim çişimi yapıp ayılana kadar kahve içtikten sonra gündüz kuşağı moda programı izleyip tembellik yapmakken Chanyeol'un burada ne işi vardı sahiden?
Evet,en son onunla konuşmaya karar vermiş olsam bile önce utancımın geçmesini beklemeli ve ayna karşısında bir prova almam gerekiyordu.Ama o sanki günler çuvala girmiş gibi ertesi gün odamın kapısında bitiyordu.ÜSTELİK ÜZERİMDE SADECE BOXTER VARKEN!
'Jongin?'
Ses vermezsem gider diye düşünerek battaniyeyi tepeme çektiğimde yufkaya sarılmış patatesli harçtan bir farkım olmadığına emindim.
'Baekhyun,Jongin ses vermiyor.'
'Sen gir içeri o sinsiliğinden ses vermiyor yoksa şimdiye bu kadar sese kalkıp çemkirmişti bile.'
Hay sikeyim!
Chanyeol bir saniye bile düşünmeden içeri giriyor.Battı balık yan gider felsefesiyle kafamı yorgandan çıkardığımda kalbim yakalanmanın heyecanıyla ne kadar maraton koşmuşcasına hızlı atsa da yüzümü sabit tutmaya çalışıyorum.
'Ne vardı?' JONGİN! AH JONGİN!
'Ne mi vardı?'
'Eee..Evet ne vardı?'
'Poğaça ve çorap var ama yeterli olur mu bilmiyorum.Yanına gelebilir miyim?'
