Vengeance of The Sea (Essence Series #2)(UNEDITED)

15

"Tita can I ask for a favor?" Nagaalangan kong tanong sakanya. Nung nilingon niya ako ay ako naman ang napaiwas ng tingin.

"What is it hija? Are you feeling well ba?" Tumayo siya sa harapan ko "You okay?"

"Pwede bang wag po muna ninyo sabihin ito kay mommy?" Napakagat ako sa ibabang labi ko kasabay ng tahimik kong pag-dadsal na sana ay pumayag siya.

"But--" Natigil siya sa pag-sasalita at ako naman ay literal na nanlaki ang mata.

Dahan dahan pa akong lumingon at parang gusto ko nalang lamunin ng lupa ng makita ko kung sino yung nakatayo sa may door way habang naka cross arms pa.

"Mommy" Bakas na bakas sa boses ko ang takot na nararamdaman. Hindi ko alam pero natatakot ako sa pwedeng mangyare.

"Anong ayaw mong malaman ko?" Her forehead furrowed. "Yvough?"

Hindi ko alam ang sasabihin ko at nung lingunin ko si Tita for help ay nag iwas lang siya ng tingin saakin.

"Mommy" Nanginig pa ang boses ko kaya tumikhim ako "I'm sorry" Hinayaan kong pumatak ang luha ko

"Ha?! Ate what is it all about?" Hinarap niya si Tita at ako naman ay napayuko nalang kasabay ng pag-tulo ng luha ko kaya pinunasan ko iyon. "Ano?!"

"I-I'm pregnant" Nilingon ako ni mommy at bakas na bakas sa mukha niyang natigilan siya kaya mas lalo akong naiyak "I'm sorry"

Dahan dahan akong lumapit sakanya ng makita kong mamuo ang luha sa mata niya. Umiling pa siya ng ilang beses na para bang hindi siya makapaniwala sa nalaman.

"Yvough" Her voice trembled.

"I'm sorry" Naiyak nalang din ako ng makita kong umiyak siya. "I'm really sorry"

I was expecting her to get mad pero mas naiyak ako ng bigla niya akong yakapin. I've never expected this to happened because my entire life ay palaging kamalian ko nalang ang nakikita niya but today, now she's here, hugging me.

"This is all of my fault" Rinig ko pang sabi niya habang nakayakap parin saakin.

"I'm sorry" Hinarap niya ako sakanya kasabay ng opag-hawak niya sa magkabila kong pisngi. "I'm sorry" 

"Wala kang kasalanan. Ako. Ako ang may kasalanan ng lahat ng ito. Kung hindi dahil saakin hindi mo nman mararanasan to. Kung naging mabuting ina lang ako." She's blaming herself at wala na akong nagawa kundi ang yakapin siya ng mahigpit "I'm sorry for all what I've done. I'm sorry if I ruined your life" 

"I'm sorry too" Napapikit ako ng halikan niya ang noo ko. 

This is the day that I've waiting for simula pa noon. Sobrang saya ko dahil ayos na kami ni mommy. 

Months pass by at unti unti na ding lumalabas ang baby bump ko. Si mommy naman ay binibisita ako and she make sure na palagi siyang present sa check up ko. 

And regarding to my study pumapasok padin ako kahit na tutol na silang lahat. Well wala nman silang nagawa chaka I can manage it padin naman. 

"Bilisan mo ng lumaki" Kausap ko sa tiyan ko. Humilig ako sa kinauupuan ko dahil nakaramdam ako ng pangangawit. 

I'm 6 months pregnant at ganon nalang kabilis ang panahon. We already knew what's my baby's gender at ako na ata ang pinakamasayag tao na nabubuhya sa mundo nung mga oras na iyon. We found out that she's a girl.