Until We Meet Again

ENTRY #46

nakatayo ako sa tapat ng isang napakalaking bahay. mula dito ay tanaw mo ang taal lake, sa itsura palang at nakakamanghang tanawin ay alam mo agad na mahal ang pinagtitirikan nito. bigla ko tuloy naisip iyong property na binenta namin. i think malapit lang iyon sa lugar na 'to.

huminga muna ako ng malalim bago pinindot ang doorbell.

lumabas ang isang may katandaan nang babae. 

"magandang araw po" bati ko.

"ikaw ba si carmela?" tumango ako bilang sagot, mukha ako lang ang inaasahan nilang bisita ngayon. "pasok ka"

nasa likod lang niya ako habang umaakyat sa hagdanan papunta sa main door.

"pakihintay nalang si zam sa sala, may gusto ka ba?"

"wala po" nginitian ko siya at tinunguan sa pagbubukas niya ng pinto.

tahimik akong nakaupo sa isang lether na sofa. naiilang ako dahil bawat galaw ko ay natunog ang kinauupuan ko. hindi ko alam kung sasandal ako o tutuwid ng upo.

"carmela hi! o bakit parang tuod ka naman diyan?"

tumayo ako para bumati sana pero sinenyasan niya ako na umupo ulit.

"buti napagbigyan mo ako, halika doon tayo sa may pool area para maganda ang view."

"Ano po bang pag-uusapan natin?"

Mas maganda ang view sa pool area. Berdeng berde ang tanawin.

"Mom! Where is my ball?" Ani ng maliit na tinig sa loob.

"Hanapin mo riko wag kang puro salita, gamitin ang mata hindi ang bibig"

"The fuck"

"Riko! Bunganga mo ah!"

"Kasalanan mo iyan, narinig ka niya kagabi na puro fuck ang salita. Ayan tuloy" ngumiti sa akin ang isang babae na naglapag ng meryenda sa tavle namin. "Pasensya ka na sa kaibigan ko. Walang preno ang bibig niyan." Nginitian ko lang siya.

Ang ganda ng kutis niya para siyang model.

"Pa'no ba naman kasi" umirap siya sa kaibigan niya.

"Alam mo naman na kapag bata, ginagaya ang ginagawa ng matatanda. Kaya ayusin mo 'yan bunganga mo"

"May nangyari ba sa inyo ng kapatid ko?" Diretsong nakatingin si ate zusy sa mata ko. "Isang linggo siyang hindi nagpakita sa hospital so i assumed magkasama kayo?"

"Nagkita po kami sa quezon province?" Halos bulong ang huli konh salita. Hindi ko maipaliwanag ang biglang pagkaseryoso ng sitwasyon. "alam po ba ni zander na nandito ako?"

"nope. do you want me to tell him?"

marahan akong umiling.

"kung hindi pa ako nagdrama hindi siya babalik ng manila. isang tawag lang ang natanggap namin sa kanya na mawawala siya saglit. pasalamat siya ospital iyon ni tito marton kundi tanggal talaga siya! hindi gawain ng matinong trabahador iyon ano."

nakayuko lang ako at nilalaro ang maliit na kutsarita sa tabi ng cake na inihain sa amin. 

"22 ka na pero graduating ka palang?" I know she just want to start a nice conversation.

"Senior high school po. 18 na po ako nag start mag college." I timidly smile.

"Ay oo nga pala noon panahon kasi namin walang ganyan. After high school pwede ka na mag asawa" aniya sabay tawa.