Dağ-ı Leyl

Bölüm 12 • ''Firdevsi''

İyi okumalar, umarım seversiniz. 🖇

Seyrekleşen yağmurun altında soluklanıyorlardı. Alınları birbirine yaslanmış, gözleri kapalıydı. Anın gerçekliğine inanamıyorlardı. Birinin belindeki el; diğerinin ensesinde oyalanan parmak uçları gerçekliği çarpıyordu yüzlerine.

Solukları birbirlerinin teninde kayboluyordu. Birbirlerine yaslı alınlarını çekmek zordu.

Gözlerini açtılar yavaşça.

Leyla'nın içi ışık dolmuş gözleri Çağrı'nın koyu yeşilleriyle çarpıştığında yüzünde hafif bir gülümsemeyle kaçırmıştı gözlerini.

Sol yanağında hissettiği parmaklar ile gözlerini yumarken yavaşça sığınmıştı karşısındaki göğse.

Saçlarına bırakılan tüy gibi öpücüğü hissetti. Çağrı'nın sırtındaki ellerini adamın yüzüne doğru çıkardı. Hafifçe çıkan sakallarının avuçları içerisinde bıraktığı his bile gülümsetmişti onu.

Her şeye gülmek istiyordu. Bir adım geri çekilip bu sefer kaçırmadan baktı karşısındaki adamın gözlerine. Çağrı, iki avcunun arasına alarak eğildi Leyla'ya doğru.

"Leyla.." İsmini fısıldayabildi sadece. Ne dese bu ana değmezmiş gibi hissetmişti. "Leyla.." Parmakları usulca dolaşıyordu kızın yanaklarında.

"Hıı?" Konuşmak istemiyordu ikisi de.

"Üşüteceksin." Çağrı sırılsıklam oldukları yağmurun altında yeni hissetmişti ıslandıklarını.

"Sen de."

Yavaşça geri çekti kendini Çağrı. Leyla'nın ıslak kirpikleri altında parlayan mavilerinden ıslanmış saçlarına çevirdi bakışlarını.

"Hadi." dedi sadece. Leyla da onaylandı onu. Parkın çıkışına doğru yürürken birkaç saniye sonra yanına varan adamı hissetti. İkisi de sadece yola bakıyorlardı. Kolları arada bir birbirine değiyor, bu temas ikisini de gülümsetiyordu.

Evin bahçe kapısının önünde durduklarında birbirlerine döndüler. Gözleri buluştuğunda Çağrı gülümseyerek eğildi. Leyla'nın yanağına tüy gibi bir öpücük bırakıp geri çekildi.

"İyi geceler o zaman."

"Sana da." Leyla, geri geri attığı adımlarla ulaştı açık bıraktığı bahçe kapısına kadar. Kapıya çarptığında kendisine gelmişti. Aptallığına suratını buruşturup arkasını döndü.

Kapıdan içeri girdiğinde, eve doğru ilerlerken de bir kez olsun ayrılmamıştı Çağrı'nın bakışları kızın üzerinden.

Leyla, kapıya ulaştığında son kez arkasını döndü. Çağrı, eli ensesinde yüzünde değişik bir gülümsemeyle kendisini izliyordu. Yavaşça el salladı adama doğru. O da başıyla karşıladı.

Leyla, kapıyı açıp gözden kaybolduğunda birkaç saniye duraksadı. Hızla arabasına bindiğinde gözü istemsizce Leyla'nın penceresine doğru kaydı. Yüzünde oluşan gülümsemelere engel olamıyordu. Sürekli gülmek istiyordu. Arabayı eve doğru sürerken içinde kendi için iyi bir şey yapmanın hissini taşıyordu. Heyecanlandırmıştı bu duygu onu. Uzun zamandır tatmadığı bu hissin farklılığın bünyesine nasıl geleceğini tahmin edemiyordu ama yaşamak istiyordu. Kendi için yaşam adına büyük bir adım atmıştı.

Siyah arabayı kapısının önüne park edip çıktı. Yağmur durmuştu. Sokaklar yağmurun ardında bıraktığı ıslaklıkla çamurlanmıştı. Bahçenin kapısını açıp içeri girdiğinde beyaz ayakkabılarına bulaşan çamuru bile umursamamıştı. Ayakkabılarını çıkarıp doğrudan banyoya geçti. Sıcak suyu ayarlayıp üzerindekileri çıkardı.