"အားနာပါတယ္ဗ်ာ... ေစာင့္ေနရတာ ျကာသြားျပီလား"
"မျကာေသးပါဘူး ဆရာျကီး... အခုေလးတင္ပါပဲ"
"ေမေမ"
ေဘဘီေလး ထိမိသြားတယ္ဆိုလို႔ Gunတို့ ဖင္တျကြျကြ ျဖစ္ေနေလသည္။
မိခင္ျဖစ္သူက မ်က္ရိပ္ျပထိုု္င္ခိုင္းေတာ့မွ ဆူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ထိုင္ေလေတာ့သည္။
"သား ခုတေလာ ေနရတာ အဆင္ေျပလား"
"ဟုတ္ကဲ့၊ Gun ခါးနာတာေတာ့ ျဖစ္တယ္ ဆရာႀကီး"
"အင္း၊ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ေပး၊ ေနေကာင္းသြားမွာ"
ဆရာဝန္ႀကီးအေျပာကို Gunက "ဟုတ္"ဟု ခပ္တိုးတိုး စကားဆိုရင္း ေခါင္းညိတ္သည္။
"Gunေမေမကို ေျပာထားသလိုပဲ ေဆးကုသဖို႔နဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ လူရွာတာ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာပါပဲ၊ ခနေန ဆရာတပည့္ေလး ေရာက္ပါမယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာႀကီး"
ေမေမတို႔မ်ား Gunေနေကာင္းပါတယ္ဆို ကိစၥႀကီးေအာင္ သိပ္လုပ္တာပဲ။ ေနာက္ေန႔ပဲ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့မွာကို ဘာက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္သူလဲ... ဟမ့္။
"သားငယ္ေလး ေမေမၾကားတယ္ေနာ္၊ ဟင္း ဟင္း"
Gunခပ္တိုးတိုး ရြတ္ေနသမွ်ကို ေမေမၾကားသြားေလေတာ့ Gunလွ်ာေလးတစ္လစ္ျဖစ္ၿပီး ေမေမ့ကို သြားအၿဖီးသား ရယ္ျပမိပါေတာ့သည္။
"ဆရာႀကီးရယ္ ကၽြန္မ အားနာလိုက္တာ"
"ရပါတယ္ ကေလးေတြက ဒီလိုပါပဲ"
ဆရာႀကီးနဲ႔ စကားေကာင္းေနစဥ္မွာပဲ တံခါးေခါက္သံ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။
"ဝင္ခဲ့"
"ဆရာႀကီး ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ပါၿပီ"
အတြင္းဝတ္ ရွပ္အျဖဴကို ကာကီေရာင္ပန္႔နဲ႔ လိုက္ဖက္စြာ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး အေပၚက ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴေရာင္ေၾကာင့္ သပ္ရပ္စြာ ဝတ္စားဆင္ယင္တက္သူအျဖစ္ ေဒၚCherryတစ္ေယာက္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။
"Off... ဒါက ေဒၚCherry၊ သားကိုေျပာျပထားတဲ့ Patientရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူေပါ့...ေဒၚCherry ဒါက Off Tumcial၊ ဆရာႀကီးရဲ႕ Teamမွာ အေတာ္ဆံုး ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ေပါ့"
YOU ARE READING
Mine (Completed)
FanfictionOffGun (Completed) Zawgyi & Unicode 18/11/2020 to 7/12/2020