Mütüş bir bölümle daha karşınızdayım. Haber vermediğim için sürpriz oldu biliyorum, böyle daha mutlu olacağınızı düşündüm :'))
Ben çok bayılarak yazdım, umarım siz de öyle okursunuz. 🥰
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen. Hep dediğim gibi;
KIZIL YILDIZ'A EN ÇOK YILDIZ PARLATMAK YAKIŞIR. ⭐
Keyifle okuyun!✨
🎶İkiye On Kala ~ Çok Özel Bi'🎶
🎶Kargo ~ Yıldızların Altında🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tabaktaki son kurabiyeyi de yedikten sonra zevkten dört köşe olmuş bir halde Suzan ablaya döndüm.
"Ellerine sağlık, harika olmuşlar."
Suzan abla, gülümseyerek başını salladı. "Afiyet olsun oğlum."
Önüme döndüm ve oturduğum masanın diğer ucundaki Beril'e baktım. Yavrucak beni izlemekten önündeki kurabiyelerini bile yiyememişti. Maalesef baş döndürücü yakışıklılığımın böyle yan etkileri olabiliyordu.
Yanağına yasladığı eliyle melül melül suratıma bakan küçük kıza gülümseyerek yüzüne doğru elimi salladım. "Beril? Kurabiyelerini yemeyeceksen gidelim mi artık?"
Renkli gözlerini kırpıştırarak elime baktıktan sonra hızla doğruldu ve "Gidelim!" diyerek oturduğu sandalyeden aşağı indi. Yemek masasının sandalyeleri onun boyuna göre biraz büyük kaçtığından zorlanıyordu ve dışarıdan çok tatlı görünüyordu. Zaten bu kadar tatlı olmasaydı -ve tabii bir de bana bu kadar bağlı- onunla bu denli ilgilenir miydim? Tanıştığımızdan, pardon, onu kurtardığım günden beri arkadaşlarımdan çok onu görür olmuştum.
Beril, kafasına taktığı papatyalı tacı düzeltirken "Onu çıkarmayacak mısın?" diye sordum. Annesi, Beril'in üzerindeki tozpembe tulumun kayan omzunu düzeltirken Beril ela gözlerini bana çevirdi.
