Τα χρονικά της Michelle milligan

~septem~

Δεν είχε ξεκινήσει το κριό όποτε τα περισσότερα παιδιά όπως και εγω με την Sophie βρισκόμασταν εξω. Ο ουρανός ήταν καθαρός,μπορούσες να καταλάβεις το αεράκι μονο απο τα φύλλα τον δέντρων που κυματίζαν ρυθμικά.

Στεκόμασταν δίπλα απο το σιντριβάνι και ο ήλιος έπεφτε πάνω μας "παραλίγο να το ξεχάσω...η Irma μου είπε να σου δώσω αυτο" ειπα και έβγαλα απο την ρόμπα μου ενα τυλιγμένο άσπρο χαρτάκι.

Η Irma με εμπιστεύεται απόλυτα, εχω έρθει σε επαφή με πολλά τέτοια χαρτάκια αλλα δεν εχω ανοίξει Κανένα. Το χαρτάκι πέρασε στα χέρια της Sophie, το άνοιξε και ένα ζωηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό της.

"Μήπως ξέρεις που βρίσκεται τώρα;" με ρώτησε καθώς κοίταζε απο πίσω μου "είναι στον κοιτώνα μας και ζωγραφίζει" της απάντησα ενω γύρισα πίσω για να δω τι κοιτάζει.

Η Cho chang την χαιρετούσε. Όταν κατάλαβε την παρουσία μου με κοίταξε αμήχανα και μετά το πάτωμα αγχωμένα. Μάλλον θυμόταν τι έλεγε όταν της είχαν δώσει το ερωτικό φίλτρο "πήγαινε ούτος ή άλλος θέλω να πάω στον κοιτώνα μου"της ειπα και γύρισα πάλι να την κοιτάξω.
Με αγκάλιασε και έφυγε.

Ξεκίνησα να περπατάω αργά προς την είσοδο του Hogwarts. Ακόμα δεν έχω δει καθόλου τον Ezra junior την κουκουβάγια μου. Ελπίζω να μην του έχει συμβεί κάτι και να μην το έχει σκάσει όπως ο Μορτης. Παρόλο που με δάγκωνε μου λείπει η σχέση αγάπης,μίσους που είχαμε.

"Που πας βλήμα?" Προφανώς και έπρεπε να το είχε πει ένας φίλος του Draco. Γύρισα προς το μέρος τους και είδα τον malfoy,τον crabbe,τον goyle και κάποια αλλα παιδιά απο το slytherin που δεν τα γνώριζα "τι θες goyle;" ρώτησα και τους πλησίασα.

"Απο ενα αποβράσματα σαν εσένα δεν Θέλουμε τίποτα" ειπε ο crabbe. Τι κόλλημα έχουν φάει μαζί μου; "πρόσεχε πως μου φέρεσαι"είπα στον ενικό αλλα απευθυνόμουν σε όλους "πες πες της Draco" τον προέτρεψαν οι φίλοι του ενώ τον σκουντούσαν "γιατί τι θα κάνεις; θα φωνάξεις την αδερφή σου;" έστρεψα το ραβδί μου προς το μέρος του "μην ξαναμιλήσεις ποτε για την αδερφή μου" "δεν θα το άφηνα έτσι" άρχισαν να πετάγονται οι φίλοι του "δεν έχεις πια αδερφή" τα μάγουλα μου είχαν πάρει φωτιά απο τον θυμό.

Ο Draco σήκωσε το ραβδί του
"everte statum" είπε αλλα αστόχησε. Γύρισα πίσω για να δω τι χτύπησε το ξόρκι του. Ο Cedric που βρισκόταν μερικά μέτρα μακριά μας, κοιτούσε το καζάνι του μπερδεμένος. Όταν αντίκρισε εμάς που είχαμε τα ραβδιά μας σε θέση μάχης μας πλησίασε γρήγορα.