Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✿
Üzerimi değiştirmiş ve bir sonraki çekimler için beklemeye başlamıştım. Sabah kalktığımda ilk işim şirkete gelmek olmuştu şimdi de kısa bir ara vermişlerdi dinlenmek için. Ben de odada çekim saatinin gelmesini bekliyordum.
Birkaç gündür garip hissediyordum, aslında babam bugün çekimleri iptal edebileceğini ve benim dinlenebileceğimi söylemişti fakat bunu geri çevirmiştim. Belki başka şeylerle uğraşırsam çok düşünmez mantığındaydım.
Hem bugün buradan çıktıktan sonra Jennie ile birlikte yeni açacağı mağaza için birkaç mekan gezecektik. Ona bu konuda yardım etmeliydim.
Ayrıca bir daha o akşamdan sonra Jungkook'u da hiç görmemiştim, zaten evden ve odamdan çıkmamıştım ki, görmemem normaldi. Karşımda oturup ağlamasının ardından kendime gelememiştim, benim duygusuz olarak bildiğim adam oturmuş ve benim karşımda ağlamıştı. Kalbim ne kadar git yanaklarını okşa, göz yaşlarını sil ve öp dese de ben buna karşıydım. Kendime bir söz vermiştim, bir daha ağlamayacaktım.
Bu sözü tutamayacağını herkes biliyordu..
Bulunduğum odanın kapısı tıklanmış ve sonrasında çalışanlardan biri içeri girmişti. "Efendim, sizi bekliyoruz." kızın tatlı sesine tebessüm ederek, üzerimde duran bornozun iplerini sıkarak ayağa kalkmıştım.
"Geliyorum."
Elimdeki telefonu az önce oturduğum koltuğa bırakmış ve kapıya doğru ilerlemiştim. Yanımda benimle birlikte gelen kız ile çekimlerin yapılacağı alana girmiştik. Etraf öncesine göre daha sessizdi, neler olmuştu burada? Sadece kameraman ve iki makyöz vardı.
"Burada ne olmuş?" diyerek yanımda duran kıza döndüğümde, o da bilmediğine dair mırıltılar çıkarmıştı. Çekimlere ara vermeden önce neredeyse şirket çalışanlarının hepsi buradaydı fakat şimdi boşalmıştı. Bu durumu garipseyerek, bornozun iplerini çözmüş ve kızın kollarına bırakmıştım.
Arka fonu beyaz ve benim oturmam gereken yere gelmiş, ardından kameramana doğru dönmüştüm. O fazla oyalanmadan çekimlere başladığında, soğuk kanlı pozlar vermeyi ihmal etmiyordum. Calvin Klein için tekrardan bir kapak çekimi yapıyorduk ve şu anda üzerimde iç çamaşırları vardı.
Makyajımın tazelenmesi için makyözler yanıma gelmiş ve fazla zaman kaybetmeden işlerini yapmaya başlamışlardı. Genelde bir çekim olacağında; diğer firmadan bir görevli ve bir kameramanları gelirdi. Az önceki çekimlerde firmadan bir görevli vardı fakat şu anda sadece kameramanları duruyordu. Ayrıca benim menajerim de burada değildi.
"Kahve isteyen var mı?" içeriye sekreterin girmesi ile herkes ona doğru dönmüştü.
"Ah çekimler başlamış. Ben çıksam iyi olacak." panik halde koşar adımlarla dışarı çıktığında, yanımdaki makyözlerle birlikte şaşkın bakışlarımı bir süre daha orada tutmuştum. Neden gelmişti, neden gidiyordu, bugün burada neler döndüğünü gerçekten çözemeyecektim.
