Silhouette Of Forbidden Secrets (Medovella Chronicles 1)

Chapter 39

Reverie Magnolia Abayari

Umalingaw ngaw ang pagragasa ng tubig ulan mula sa labas, ang masaganang buhos nito ay pumuno sa kabuoan ng pulo. Ang kalakip nitong masungit at itim na kalangitan ay tila swapang na dalagang dumungaw saaking bintana.

Hinagkan ko ang aking mga binti, nakapulupot ang isang makapal na kumot, binabalot ng lungkot at pagod. Ang aking katawan ay mabigat at ang aking mga mata ay sagana sa maga, resulta ng sunod sunod na pagbuhos ng luha.

Ang boses at ang mga salita ng reyna ay pinyal para sa aking puso, ang mga insulto nito at nangmaliit saakin hanggang sa unti unti akong nauubos.

I tried to get it off my mind, but I just... I cant.

My mind flourished with negative thoughts together with a fist of pain as I remember her saying they were leaving.

Suminghot ako ng maramdaman ang kaunting sipon sa aking ilong. Itinago ang ulo sa gitna ng magkakabit na tuhod saka pinakalma ang pusong naghuhuramentado.

Ang matamlay na panahon ay tila nakikiramdam sa aking araw. Mabigat, madilim at walang saya.

Napalingon ako sa aking pinto ng marinig ang tunog nitong pagbukas. Nang makita ang bulto ni Spencer sa hamba nito ay kaagad akong nag iwas ng tingin at minulat ang singkit at magang mga mata, pinunasan ang ilong at ang pawis sa aking noo.

"Hi..." I greeted him, whispering, smiling.

"Hey... how are you?" Lumapit ito saakin, may dalang isang mangkok ng mainit na sabaw.

Ngumiti ako saka sumiksik sa bintana upang bigyan ito ng espasyo upang maupo. Iniabot nito saakin ang mangkok ng sabaw na kaagad ko namang tinanggap. Ang masarap na amoy ng sabaw ay umapaw sa aking ilong, lumuwag ng kaunti ang aking paghinga.

"The queen visited you, right?" umupo ito sa aking tabi

Tumango ako

"Was it good?"

Napalingon ako sa kanyang itinanong

"It was far from that..." I smiled, trying to hide my sad frown

He sighed, clasped both his hands together before looking out the window

"Im sorry"

Napabalikwas ako ng upo sa sinabi nito

"No, no dont say sorry. Its not your fault" I smiled again

"The queen is too strict with Cameron, he's the only child. If he abducts the throne then the royal bloodline of succession will be rearranged again. They are a very conservative family, they always have to portray an image that people would always look up to-"

"That is why being in a relationship with a commoner, will ruin the image of the heir" I continued his statement

I have known it a long time ago that bing with him will have so many consequences, that even before we cant be together, he's too much for me, and I was too less for him, there was always a gap between us, we just didnt accept it...

Ang akala namin ay kaya, ang akala namin ay pwede, ang akala namin ay kami, pero akala lang pala iyon, dahil langit at lupa ang pagitan namin, ang laki ng kulang ko, ang laki ng lamang niya.

He sighed, figuring that what I have said was true. I smiled before nodding continously.

"You two can still make it work-" He stood up, fraustrated, convincing me

"We can, but not for long" I whispered, my heart filling up with wounds of fear and regret.

Magsasalita pa sana ito ng biglang bumukas ang pintuan ng aking kwarto. Napaayos ako ng upo habang si Spencer naman ay napalingon sa pinto.