My Love In Her Past (3rd Book Of 'In Her Past' Series)

Chapter 27

Betty woke up alone.

She was actually expecting Celso to be beside her since it's still early. Kahit pa man walang bintana sa kwarto ng lalake ay madali lang niyang nakumpirmang tama siyang maaga pa dahil sa orasan na nakapako sa may dingding ng kwarto nito.

She glanced at the empty space on the bed beside her and realized that Celso left the bed not so long ago. Ramdam pa niya ang init nito doon at kita pa niya ang outline ng ulo ni Celso sa unan nito.

Bakit ang aga atang nagising ng lalake na iyon?

She knew very well that Celso wakes up very early but based on his performance last night and countless times that he woke her up in the middle of the night just to ask her to do it again gave her the assumption that he would be knocked dead the next day.

Napangisi siya dahil sa naisip.

Celso can't get enough of her, that's for sure.

After the first time that they did 'it', Celso let her sleep for awhile but he woke her up with butterfly kisses all over her face and neck and whined like a little boy that he wanted to do it again.

She's a very generous person after all so she let him do what he want with her.

Well... maybe it's a bad idea.

Hindi siya tinigilan ng lalake at ilang ulit na ginigising sa gitna ng gabi.

She's not gonna complain though. She like it.

Napahikab siya at kinusot-kusot muna ang mga mata bago napagdesisyunang tumayo na at hanapin si Celso.

She stopped near the floor where her clothes are scattered but she decided not to wear them again, instead she went to Celso's closet and rummaged there where she found some suitable clothes for her to use.

Pagkatapos makapagbihis ay agad niyang binuksan ang pintuan habang umiinat-inat pa para ma-stretch ang nananakit niyang katawan.

Agad siyang natigilan sa ginagawa dahil sa bumungad sa kaniya sa labas.

The skies are dotted with orange blob of hues. The sunrays are peeking from the towering trees around their house. It is such a beautiful sight but it's not the one that made her stop in her tracks.

The house is burning!

Nag-aalala siyang tumakbo papunta sa main house at doon na niya naulingan ang mga pigura nina Celso at Jose na nagkukumahog na kumukuha ng tubig sa ilog at tinatakbo sa bahay para maapula ang apoy.

She gasped in horror as she assessed more clearly the degree of the house fire.

Natupok na ng apoy ang halos kalahati ng kusina at nagsisimula na itong gumapang papunta sa kwarto niya na katabi lamang nito.

My roses!

She panickingly ran towards the house.

Wala siyang pakialam kung masunog ang mga damit niya, pwede niyang gamitin ang mga damit ni Celso kung ganoon ang mangyari.

Wala rin siyang pakialam kung matupok ang buong kwarto niya dahil willing siyang matulog sa kwarto ni Celso ulit.

Ni hindi nga niya inisip ang mga papel na naglalaman ng mga sinulat niyang impormasyon na naaalala niya tungkol sa script.

The roses are the most important thing in her room and she won't let it burn by that damn fire!

Malapit na sana siya sa may pintuan ng bigla siyang hinigit sa may bewang ng isang lalake at agad siyang pinigilan.

That action made her whirl around and she ended up face to face with Celso.

"Nahihibang ka na ba?!", galit nitong sigaw sa kaniya. Kitang-kita pa niya ang tumutulong pawis sa noo nito at ang baldeng hawak-hawak nito sa may kabilang kamay ng lalake. " Hindi mo ba nakitang delikadong pumasok sa bahay?!", he angrily added that made her flinched.

"Yung mga rosas ko.", naiiyak niyang sabi na agad na nagpalamlam sa mga mata ni Celso.

Mukhang naintindihan agad nito ang pinuputok ng buchi niya kaya naman binitawan siya nito at hinila muna papalayo sa bahay.

He set down the pail that he's holding and cupped both of her cheeks.

"Ako na ang kukuha.", mahina nitong sabi sabay halik sa noo niya bago nagsimulang maglakad papunta sa bahay.

She nervously watched him go inside and disappear.

Dahil sa ayaw naman niyang maghintay lang doon at walang gawin ay napagdesisyunan na lamang niyang kunin ang baldeng iniwan ni Celso at tulungan si Jose sa pag-aapula ng apoy.

After awhile, Celso emerged from the house holding her 14 roses and surprisingly, her pen and papers too.

Agad siya nitong pinatigil sa pagsasalok ng tubig at binigay sa kaniya ang mga gamit niya.

Itutulak na sana siya nito pabalik sa bahay nito para doon na lang daw maghintay pero hinindian niya ang inuutos nito.

She wanted to help.

Kahit pa man mukhang nagdadalawang-isip ay hinayaan na lang siya ni Celso.

Siya ang taga-salok ng tubig at ang mga lalake ang nagbubuhat ng mga iyon papunta sa bahay para naman itapon sa mga apoy na tumutupok sa bahay nila.

Matapos ang ilang minuto ay tuluyan na nilang naapula ang apoy.

Pare-parehas silang hinihingal at parang kakapusin ng hangin. Hindi pa nga napigilan ni Jose na mapahiga sa lupa dahil sa pagod.

Agad naman niyang nilapitan ang mga gamit na nilapag niya kanina sa may gilid ng ilog at pinulot ang mga iyon.

She counted the roses to confirm that they're still fourteen of them and breathed a sigh of relief when they are.

Nabilang na niya iyon kanina pero sinisigurado niya lang kung wala bang nawala.

Napalingon naman siya kay Celso nang bigla itong nagsalita.

"Jose, magpahinga ka muna. Mamaya na lang tayo mag-aagahan.", utos ng lalake dito.

Tumango lamang si Jose habang nakapikit pa. Mukhang pagod na pagod ito.

Celso then walked towards her and lead her back to his house. Nagpatianod na lamang siya dito dahil sa totoo lamang ay pagod na pagod rin siya ngunit lahat ng pagod at antok sa katawan niya ay nawala nang marinig ang sunod na sasabihin ni Celso.

"Isabel... bakit alam mong masusunog ang bahay?", tila naghihinalang tanong nito sa kaniya habang maingat siyang hinihila sa bahay.

"Uhmm...", she hesitantly said.

She was still spinning a web of lie on her mind when Celso spoke again.

"Ipaliwanag mo rin sa akin kung ano ang ibig sabihin ng mga bagay na nakasulat sa mga papel na natagpuan ko sa kwarto mo.", mahina nitong dagdag.

She immediately glanced up at him.

He's not looking at her but she saw how his jaw clenched and instantly knew that he's not happy.

Binaba niya ang tingin sa papel na hawak-hawak kasama ang mga rosas niya at nakitang ang pinaka-unang pahina nito ay nakasulat ang mga salitang:

'Mamamatay si Celso Montallana mula sa pagkakahulog sa simbahan ng San Juan. '