Muilpeer

I live

"Ik ben op dit moment even helemaal klaar met mensen. Gewoon met iedereen om me heen. Op een paar uitzonderingen en de mensen die denken dat ze deze uitzonderingen zijn, zijn het waarschijnlijk niet.

Weet je, ik haat het om over mezelf te praten, over hoe ik me voel. Ik loop nu al ik-weet-niet hoelang met een grote steen in mijn maag rond en ik heb er niemand over verteld.

Maar weet je, ik ben er klaar mee. Ik wil het kwijt. En aangezien ik het niet tegen mijn ouders durf te zeggen, zet ik het maar hier neer.

Want hoeveel van jullie kennen me nou werkelijk?

Vrij weinig.

Ik snap het als jullie nu gaan zeggen dat ik aandacht zoek, maar dat kan me nu even niet schelen. Ik denk elke seconde van de dag aan wat anderen van me denken, maar nu wil ik gewoon even zeggen wat ik te zeggen heb. Want de laatste tijd voel ik me gewoon klote en als ik blij ben, is dat misschien voor tien minuten.

Ik fietste vandaag langs een groepje jongens en een jongen sprak me aan en zei: "Hey, je bent best wel lelijk wist je dat?"

En weet je, ik deed dan wel alsof hij een of andere debiel langs de weg was, maar het deed me werkelijk pijn.

Toen ik mijn moeder vertelde dat ik 63 kilo weeg, zei ze me dat het beter was als ik onder de 60 kilo zou wegen en dat ik maar weer meer moest gaan sporten. Sinds die dag vraagt me zowat elke dag of ik mee ga naar de sportschool.

Toen ik een korte broek aan had naar school, zei 'een vriendin' tegen mij: "Je hebt eigenlijk best wel flubberige benen."

Toen ik vandaag in de pauze aan tafel zat, heeft niemand me een woord gezegd.

Toen ik iemand zei dat ik het niet leuk vond dat ze me dik noemde, zei ze dat ik me aanstelde.

Toen de dokter mij vroeg: "Zit je wel goed in je vel?" Loog ik met een glimlach.

Toen iemand me vroeg hoe het met me ging zei ik goed.

Toen ik vroeg of ik mee mocht, zei ze: "Nee, ik mag jou niet."

Toen ik vannacht in bed lag, kon ik niet slapen omdat ik maar bleef malen en malen. En dat is eigenlijk elke nacht zo, waardoor ik overdag bijna flauwval.

Toen ik een beste vriendin had, kreeg ze een nieuwe beste vriendin.

En na dit alles, bedacht ik me dat ik eigenlijk altijd een tweede keus zal zijn. Ik ben niemands nummer 1. Iedereen heeft iemand anders waar ze liever de dag mee willen spenderen dan met mij.

En elke keer als ik in de spiegel sta, zie ik dat. Ik zie waarom ik de tweede keus ben. Waarom de mensen omgaan met mij zoals ze nu doen.

Ik ben moe. Ik heb donkere kringen onder mijn ogen elke fucking dag.

Ik voel me gewoon alleen.

Ik word omringd door mensen en ik voel me alleen.

En nu staat hier nog niet eens de helft van mijn gevoelens."

----

Hey allemaal, 

het is heel lang geleden dat ik hier wat heb geplaatst. Ik heb eindelijk vakantie en besloot het schrijven weer op te pakken. Ik begon tussen mijn oude berichten te lezen, hoofdstukken uit mijn drafts en stukjes uit dit boek. Dit is een draft uit dit boek. Het is 4 jaar geleden dat ik dit geschreven heb en het is de eerste keer dat ik het weer lees. 

Toen ik dit las, kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik weet nog precies hoe ik me voelde toen ik dit schreef: verloren en alleen. In deze tijd had ik het heel zwaar en had ik het gevoel dat ik er helemaal alleen voor stond. Ik wilde niemand vertellen over hoe ik me voelde, omdat ik niemand tot last wilde zijn. Ik kan jullie allemaal vertellen, I couldn't have been more wrong.

Nu, 4 jaar later, wil ik jullie 1 ding meegeven: je bent nooit alleen en je bent niemand tot last als je erover praat. Het heeft lang geduurd voordat ik dat doorhad. Sinds ongeveer 2 jaar ben ik gaan praten over dingen die me zijn overkomen, over mijn gevoelens en ben ik mensen die mij niet gelukkig maken uit mijn leven gaan schrappen. Ik ben niet meer langer de meid die mensen altijd 'gelukkig' zien, ik ben een meid met ups en downs, zoals het leven hoort te zijn. 

De meid die ik toen was, is er zeker nog, maar ze heeft de laatste jaren veel geleerd. Ik ben gaan houden van mezelf, mijn lichaam gaan waarderen voor alles wat het voor me doet. Ik kreeg besef van wat echt belangrijk is in het leven. 

Je moet zijn wie je bent en je moet trots zijn op wat er terug kijkt in de spiegel. Want die persoon, die is er altijd voor je. Die persoon is er altijd voor anderen. Die persoon kan mensen ontroeren, mensen liefhebben. Die persoon heeft talenten die andere niet hebben en is zo prachtig uniek, daar moet je niks aan willen veranderen. 

En vergeet niet, je bent nooit iemands eerste keus als je niet je eigen eerste keus bent. Besteed tijd aan jezelf, en de rest komt allemaal goed.