Sweet but PSYCHO [Completed]

•07•

- Уучлаарай... Өршөөгөөрэй!

***

Гэхдээ би чамд хайртай...

***

"Сэра! Над руу хар... Чи тайван байх хэрэгтэй."

Жонгүг намайг сэгсчин гаран дахь хадаасыг минь авахаар хичээнэ.

"Намайг тавь! Зүгээр л орхи гэж байна."

Би чангаар хашгирсаар тийчлэх ч үүнд Жонгүг гайхаж балмагдаагүй юм.

     Тийм шүү дээ. Тэр чинь эмч.

     Зүгээр л нэг эмч. Хараал идсэн туйлын сэтгэл татам эмч!

     Эцэст нь түүний арга мухардсан бололтой тэр хурц үзүүртэй тариаг гартаа атгав.

Би үнэхээр дургүй. Үнэхээр тарианд дургүй.

"Сэра... Над руу хар. Орилоод байлгүй над руу хар гэж байна."

Би амьсгаадсан чигтээ дээр минь байх түүн рүү харахад тэр гарыг минь атгах атгалтаа суллав.

Үхэхийг хүсээ юу? Жон Жонгүг...

     Нөгөө хадаасаа атгасан чигтээ түүн рүү явуулах гэж байсан ч нэг үйлдлээс нь болоод би байрандаа гацаж орхисон юм. Тэр намайг тариагүй. Надад эм өгөөгүй. Намайг цохиогүй.

Тэр намайг үнсчихсэн...

Үнсчихсэн...