What The Hell(system)

arc-1.7(တိမ္မူးယံ ဘဝ)

  ေနာက္ေန႔မနက္ တိမ္မူးယံ  ႏိုးလာေတာ့ တကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနကာ ေအာက္ပိုင္းက နည္းနည္းလုွပ္လိုက္တာနဲ႔ နာက်င္လာရတယ္၊ လူႀကီးက သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးထား ပံုရသည္။ မိမိ ခါးမွာသန္မာတဲ့လက္တစံုရဲ ့ ဖတ္ထားျခင္းကိုခံထားရတယ္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူႀကီးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။[ဟြန္း..ဒီလူႀကီးက်ေတာ့ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးေတြ ၊ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ ရၿပီး ငါက်ေတာ့ လူစင္မမီတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ရတယ္။ မနာလိုလိုက္တာ ။] မေက်နပ္စြာ လူႀကီးရဲ႕ရင္ဘတ္ကို ကိုက္လိုက္သည္။
      "အ့....ကေလးဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုက္တာလဲ"
       "ဟြန္႔.. "
ရိွန္ေရာင္  ကေလးမႏိုးခင္ကတည္းက ႏိုးေနၿပီး ကေလးကိုၾကည့္ေနခဲ့တာ သူေလးႏိုးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲသိခ်င္လို ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ရင္ခြင္ထဲကေန လုွပ္စိလုွပ္စိနဲ႔ လုွပ္ေနၿပီး ခနၾကာေတာ့ ပါးစပ္ကပြစိပြစိလုပ္ၿပီး မိမိရင္ဘတ္ကို ကိုက္လာတဲ့ ကေလးေၾကာင့္ ေမးလိုက္ေတာ့။ ႏုွတ္ခမ္းေလးစူၿပီး မိမိကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလာသည္။အသဲယားစြာ စူထြက္ေနတဲ့ ႏုွတ္ခမ္းေလးကို တခ်က္ဖိနမ္းလိုက္ၿပီး
     "ထ...မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး. စံအိမ္ ျပန္ရေအာင္ "
     "omm....ခ်ီ.."
လက္ေလးဆန္႔ၿပီး ခ်ီခိုင္းေနတဲ့ ကေလးကို ေရခ်ိဳးခန္း ထဲေခၚသြားၿပီး ကိုယ္တိုင္မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ေပးလိုက္တယ္။
blackကိုမွာထားတဲ့ ကေလးအတြက္ အက်ႌကိုလဲ ကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးလိုက္သည္။  ကေလးငယ္က ႐ွက္လို႔ထင္တယ္၊ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲၿပီး ေပါက္ကြဲေတာ့မလားမွတ္ရတယ္။ျပင္ဆင္လို႔ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲကထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အမိုွက္ေတြ႐ွင္းစရာလဲ ရိွေသးတယ္မလား။ ကေလးငယ္က လမ္းမေလ်ွာက္နိုင္တာ့လို ့ ခေလးေတြေပြ႔သလိုေပြ႔ခ်ီ ၿပီးေဟာ္တယ္ထဲက ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြေၾကာင့္ ခေလးငယ္က သူ႔ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းေလးဝွက္ၿပီး ေနေနတယ္။ ကားနားေရာက္ေတာ့
    "black....... စံအိမ္ကိုေမာင္း"
ကေလးငယ္ကို ေပြ႔ခ်ီရက္နဲ႔ ကားထဲဝင္ထိုင္ျပီးေျပာလိုက္တယ္။ နာရီ ဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့စံအိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္က အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ ကေလးငယ္မႏိုးေအာင္ အသာေပြ႔ခ်ီသြားၿပီး မိမိအိပ္ခန္းက အိပ္ရာေပၚညင္သာစြာတင္ေပးၿပီး နဖူးေလးနမ္းကာ အမိုွက္႐ွင္းရန္ အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
အခန္းအျပင္ေရာက္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာကအျပံဳးေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေအးစက္တဲ့အရိွန္အဝါေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။
         "black..... ဟိုေခြးေတြေရာ..."
          "ေျမေအာက္ခန္းမွာပါ...သခင္ႀကီး"
           "အင္း...သြားမယ္"
ထိုအခ်ိန္ အခန္းထဲမွာရိွတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ မ်က္လံုးပြင့္လာၿပီး ......
           ^system....မင္းရိွလား^
            ^system..ရိွပါတယ္host^
             ^မင္းဘယ္ခ်ိန္က ျပန္ေရာက္တာလဲ...^
              ^hostတို႔........ စၿပီး papapaတုန္းကပါ^
               ^ဟမ္.....ဒါဆို.. မင္းတလံုးၾကည့္ေနတာလား^
               ^ၾကည့္ရံုတင္မဟုဘူး...ျပမယ္.ခနေလး^
                ^အ့....မကိုက္နဲ႔.....နာတယ္....အ့.."
[ငါလူးမသားေလး......... ေသာက္system...ႏွာဘူး..]
                 ^မင္း...ႏွာဘူး..^
                  ^host....ကလဲ မၾကည့္လိုက္ရရင္ ေနာင္တရမိမွာစိုးလို႔ မ်က္ႏွာဖြက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တာ... ဟဲ..ဟဲ^
                 ^လူႀကီး ဘယ္သြားတာလဲ သြားၾကည့္ေပး ^
               ^ဟုကဲ့...... အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး ယူအံုးမလား^
               ^မလိုဘူး....သြားေတာ့...^
တစ္ဖက္မွာေတာ့..လႊမ္း စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနသည္။ တိမ္မူးယံ  ကိုဖ်က္ဆီးခိုင္းလိုက္တဲ့လူေတြဆီက အခုထိ ဘာမွအေၾကာင္းမျပန္လာေသးဘူး။ ႐ိုက္ခိုင္းလိုက္တဲ့ ဗီဒီယို မပို႔လာေသးဘူး။ အသံုးမက်တဲ့လူေတြ.......
႐ွိန္ေရာင္ ေျမေအာက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုေခြးေတြက အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ထိုလူေတြကို ေရနဲ႔ပတ္ၿပီး ႏိုးလိုက္တယ္။ သူဆိုဖာခံုေပၚ ထိုင္ေနလိုက္ကာ ထိုလူေတြကို ေအးစက္စက္ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ အ့ံႀကိတ္ထားတာမို ့အံ့ႀကိတ္သံေတြေတာင္ေတြေတာင္ ထြက္ေနေတာ့သည္။ထိုလူေတြ ႏိုးလာကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္ပိးခံု​ေပၚတြင္ ထိုင္​ေနတဲ့သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ေၾကာက္လန္ ့စြာ မိမိေျခေထာက္ကို ဖတ္ပီးလႊတ္ေပးဖို႔ ေျပာလာသည္။ [အခုမွလာေျကာက္ျပေနတယ္။ ​ေျကာက္တတ္ရင္ အစထဲက က​ေလးငယ္ကိုမထိခဲ႕သင္႕တာ]ထိုလူရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ကန္လႊတ္ၿပီး ေအးစက္စက္ ေလသံနဲ႔....
           "ေျပာစမ္း......မင္းတို႔ကို ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ..."
           "မသိပါဘူး......လႊတ္ေပးပါ..ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
            "oh...မေျပာဘူးလား...black..ဒီေခြးေတြကို ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္စမ္း..."
black သခင္ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္သခင္ႀကီးလက္ကို လက္အိတ္အနက္ေရာင္ဝတ္ေပးၿပီး ၾကာပြတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ႐ွိန္ေရာင္ ေအးစက္စက္ ျပဳံးလိုက္ၿပီး.......
          "ငါ့ကေလးငယ္ကို ထိရဲတဲ့ မင္းတို႔အတြက္.. ငရဲဆိုတာဘာလဲ သင္ေပးမယ္ "
ရိွန္ေရာင္ လက္ထဲကၾကာပြတ္နဲ႔ ထိုလူေတြကို အားျပင္းျပင္းနဲ႔ တခ်က္ၿပီးတခ်က္႐ိုက္ေနလိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းမွာ ၾကာပြတ္႐ိုက္သံနဲ႔ နာက်င္လို႔ ထြက္လာတဲ့အသံေတြနဲ႔   ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့တယ္။
      "ရြမ္း....ရႊမ္း....ရႊမ္း.."
      "ေတာင္းပန္ပါတယ္...အား.. မ႐ိုက္ပါနဲ႔ေတာ့...အား.အား..  "
      " shit....ဆူလိုက္တာ... ငါ့ကေလးငယ္ မင္းတို႔အသံေၾကာင့္ႏိုးလာေတာ့မွာဘဲ...."
ရိွိန္ေရာင္ စိတ္တိုစြာ ေျပာလိုက္ေတာ့ black ကအျခားသူေတြကို ထိုလူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကို ပိတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ရိွန္ေရာင္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး....
           "ဒီလက္ေတြက ကေလးငယ္ ခႏၶာကိုယ္ ကိုကိုင္တာလားဟမ္...."
ထိုလက္ေတြကို ဓားနဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္းမြန္းလိုက္တယ္။ အားရေအာင္ မြန္းၿပီးမွ.. "ဆားအိတ္ယူခဲ့...ၿပီးရင္..ေသြးေတြသန္႔႐ွင္းေပးလိုက္..."
  သခင္ႀကီး ခိုင္းတဲ့ အတိုင္းဆားေတြယူခဲ့ကာ ေရခဲေရနဲ႔ ေဖ်ာ္ၿပီး  ထိုလူေတြရဲ႕ ေခါင္းကေန ျဖန္းစက္နဲ႔ ကိုယ္အႏွံလိုက္ျဖန္းလိုက္တယ္။
black ကေတာ့စိတ္ထဲကေန [ဒီလူေတြကေတာ့ ငါးစယ္နယ္ေတြ ဆားလူးထားသလိုျဖစ္ေနမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္ ]
     "သူတို႔ကို ခိုင္းတဲ့လူဆီ သူတို႔ပံုေတြ႐ိုက္ၿပီး ပို႔လိုက္  ေနာက္ခါထပ္မထိဖို႔...... သတိေပးလိုက္။"
တိမ္မူးယံ တစ္ေယာက္ system ကေနတဆင့္ ျမင္ေနရတဲ့ သူ႔လူႀကီးရ႕ဲ dark side ကိုၾကည့္ရင္း လန္႔ေနမိတယ္။ ဇာတ္လိုက္မအတြက္လဲ ႀကိဳၿပီး အေမႊးတိုင္ထြန္းေပးလိုက္တယ္။