1.7

1.9K 205 209
                                    

Sınıfta oturduğum sırada etrafıma bakındım. Sınıfta bir ben bir de Yiğit kalmıştı. Koray ve Nil kantine inerken ben sınıfta kalınca Yiğit de benimle birlikte kalmak istemişti.

Çevremdeki kimseyi farkında olarak veya olmayarak incitmek istemiyordum ama yaptıkları kadar saçma çok az şey vardı. Onlara sadece her şeyi anlatamayacağımı, bunun doğru hissettirmediğini söylemiştim. Kötü bir şey söylediğimi düşünmüyordum ama onların bu tavrı moralimi bozmuştu.

"Ben biraz bahçeye çıkacağım, geliyor musun?" diye sordum Yiğit'e bakarak.

"Yok, git sen."

"Tek kalma o zaman, diğerlerinin yanına git." dediğimde başıyla beni onaylamıştı. Ben bahçeye çıkarken o da kantine inip diğerlerinin yanına gitmişti.

Bahçedeki banklardan birine oturup öylece yere bakmaya başladım.. Sık sık aklıma gelen o düşünce yine beynimin içine yerleşmişti. Neden beni gerçekten arkadaşı gibi seven tek kişi Yiğit gibi geliyordu? Neden bana değer verdiklerini hissedemiyordum? Sadece şu an değildi, ara ara bunu yapmaya devam ediyorlardı ve artık cidden moralimi bozmaya başlamıştı.

Elimi cebime atıp telefonumu almak için bir hamle yaptığımda telefonumun cebimde olmadığını fark etmiştim. Sanırım sınıfta unutmuştum. Sorun değildi, çalınacak hâli yoktu ya.

Bankın diğer köşesine birinin oturduğunu fark ettiğimde oturan kişiye bakışlarımı çevirdim. Gelen kişinin Asya olması beni biraz şaşkınlığa uğratmıştı.

"Yiğit söyledi, moralin bozukmuş biraz. Tanımadığın insanlarla konuşmak iyi gelir bence."

Tabii, tanımadığın. Asya onu ne kadar iyi tanıdığımı bile bilmiyordu ki.

"Arkadaşlar arasındaki ufak tartışmalar işte. Her zamanki şeyler."

"Aklını çelmeye çalışıyormuş gibi olmak istemem ama bazen ufak sorunlar, büyük sorunların habercisi olabiliyor."

"Bunlar hep olan şeyler zaten Asya, sorun etseydim şimdiye kadar onlara bunu söylerdim. Sorun ettiğim bir şey değil bu." dediğimde bana inanmamış gibi bakıyordu.

Ne kadar da bir yabancı gibi bakıyordu bana, yazıştığı ve en iyi arkadaşı bildiği kişinin ben olduğumu bilseydi nasıl bakardı acaba? Daha mı sevecen olurdu?

Kerem'i deli dolu, sürekli boş yapan biri olarak tanımlayıp ona yazan numarayı daha kafasının uyuştuğu biri olarak tanımlıyordu. Ikisinin aynı kişi olduğunu söylesem ne tepki verirdi ki? Şaşırırdı belki de, iki kişilikli biri gibi davrandığımı söylerdi büyük ihtimal. Oysa ben onunla konuşurken de onun deyimiyle "boş" yapıyordum. O da bana katıldığı için fark etmiyordu sadece.

"Kerem, daldın gittin?" diye sordu Asya. Meraklı gözlerle bana bakıyordu.

"Kusura bakma, bir şey düşünüyordum da." dediğimde anlayışla başını sallamıştı.

"Detaylı olmasa da anlatabilirsin, ne hissettiğini anlat en azından. Bazen hissettiklerin de olayları bir nevi açıklar."

Hissettiklerin de olayları açıklar

"Her şey o kadar saçma ki Asya, anlayabileceğim bir şey bile yok. Her şey birbirinden çok kopuk, çok alakasız."

"Koray ve Nil mi sorun? Yiğit birkaç şey kaçırdı ama ağzından."

"Yiğit seninle bizim hakkımızda mı konuşuyor?"

"Daha çok seninle alakalı, Yiğit'i bilirsin herkesle iyi anlaşır ama Koray ve Nil hakkında iyi veya kötü hiçbir şey anlatmıyor bana."

Yiğit kaleyi içten fethetmeyi deniyordu.

"Sanırım Yiğit benimle daha yakın, ondandır." dediğimde anladığını belirtir gibi başını sallamıştı.

"Sence fazla mı duygusal yaklaşıyorum? Arkadaşlar arasında tartışmalar elbet olabilir sonuçta." diyerek ona doğru döndüm. Bana cevap vermesini beklerken bir yandan da yüzünü inceliyordum, bir daha bu şansı bulamayabileceğimi hissetmiştim.

Bakışlarını birkaç saniyeliğine bana çevirdikten hemen sonra yere bakmıştı. Göz teması kurmaktan kaçınıyor gibi bir hâli vardı. Oysa onunla göz teması kurmayı ne kadar istediğimi bilmiyordu bile.

"Bak, olay ne bilmiyorum ama seni üzdüğü kesin. Bunu onlarla konuş, seni anlayacaklarını düşünüyorum." dedi yanımdan kalkarken.

"Tavsiyen için teşekkürler." dediğimde içten bir gülümseme ile birlikte yanımdan uzaklaşmıştı.

Keşke gülümsediği an fotoğrafını çekme gibi bir şansım olsaydı, gülümsediği anlar o kadar nadirdi ki.

Gülümsediği anlar nadirdi ama bana gülümsemişti...

~~~~~~

Sizi seviyorum... içimden geldi.

Bunu söyledim diye yumuşadım sanmayın yorum yapın

Hadi bb

Ay tutuldu | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin