Unclaimed Love

Chapter 6

Charlie

The deafening silence greeted her, she cannot hide the sadness that's too familiar as tears stung her eyes she embraced the letter that her sister gave her before she was sent for adoption. Hindi niya lubos na inakalang ang araw na iyon ang huli nilang pagkikita. She was not able to say good bye and what pained her the most was not being told cause' her sister hid the news of her own adoption.

"Ilang taon na akong nag aantay bakit wala ka pa rin?" She can't help but to cry out loud. Today is her birthday she is turning 23 and still she is hoping that her sister will come back for her.

Audrey was adopted by a wealthy childless couple, baog daw kase ang lalaki kaya't napag pasyahan nilang mag ampon at si Audrey ay kanilang napansin na hindi maikukubling matalinong bata ito.

Kahit na ang mga madre ay hangang-hanga rito na kabaliktaran ni Charlie. She was just seven years old when their parents died from a car accident na milagrong nakaligtas sila ng kanyang ate Audrey and since then her sister become her guardian but they're both so young that time thirteen lang si Audrey at hindi pa sila mabubuhay ni Charlie na sila lang dalawa at ang kanilang mga kamag anak ay wala din silang balita kung kaya't napunta sila sa ampunan.

Sabi sa kanya ng mga madre ay nakiusap daw si Audrey sa mag asawa na ampunin din siya subalit hindi raw gustong mag ampon pa ng babae kaya't wala na itong nagawa. Sa sulat ng kanyang ate ay sinabi nitong she tried so much to persuade the couple but she failed, nangako naman ito na babalikan siya at simula noon ay umasa siyang babalik ng kanyang kapatid.
Walang araw na hindi niya ito hinintay until one day may pumuntang mag asawa sa Orphanage at siya naman ang inampon she was already sixteen at that time and her case was hopeless she does not even think she will ever get adopted with her age, malimit na kasing naampon ang mga may edad nang bata sa ampunan.

What if I was not adopted would I ever meet Amanda?

Tanong nito sa sarili.

Ngayong araw ay waala silang pasok  na ipinagpasalamat niya gusto niya ang mapag isa o di kaya naman spend her day with Mandy but it is so absurd hindi nga nito alam na ang araw na ito ang kaniyang kaarawan. Ayaw niya naman din niya itong sabihin at hindi naman ito nag tatanong pero alam niya ang birthday nito at mayroon nga itong regalong kaniyang pinag ipunan. Napangiti siya ng mapakla. She was startled when she heared a buzz nag tungo naman ito upang silipin kung sino.

"Ma'am delivery po." Sambit ng mama at ibinigay sa kanya ang papeles na pipirmahan

"Pero manong wala naman po akong naalalang nag order ako sa shop niyo." Takang sabi ng dalaga.

"Papirma nalang po ma'am. Hindi po kami allowed na mag disclose ng information." Wala nang nagawa si Charlie but to accept the package.

"And happy birthday ma'am." Mabait na bati sa kanya ni manong. May nakasulat kase sa card pero wala namang nakalagay kung saan nangaling.

"Salamat po." Yun na nga lang ang kanyang nasabi at napag pasyahan buksana ng misteryosong kahon.

"Oh ang gara naman nito."
Nagulat si Charlie sa laman nito isang mac book pro ang kanyang nabungran. Ngunit di niya naman alam kung kanino galing. Malabo namang kay Mandy  ito noong mga nakaraang kaarawan niya ay nakakatanggap din siya ng mga kung ano anong bagay.

Minsan bulaklak o di kaya pagkain minsan nga ay nag aalangan pa siya baka kase may may lason o kung ano. Pero itong mac book ay higit niyang kailangan ngayon kay baka sapag kakataong ito ay magamit niya ang regalong ito galing sa misteryosong sender.

****

"Kumusta ka naman iha , Mabuti at ilang taon nalang ay magiging doctor kana."
Isang mabining hangin ang humaplos sa kaniyang mukha nasa hardin sila ng ampunan napagpasyahan niyang mag tungo rito at mang libre sa mga bata total ay minsan nalang siyang nagagawi rito.