Unclaimed Love

Chapter 28

Charlie

Damn my head hurts

Mura ng dalaga sa pag dilat palang ng kanyang mga mata. Sapo-sapo ang ulo ay kinapa niya ang sarili. She's no longer on her uniform and just wearing a pajama with her socks on. Wala ring Amanda sa kanyang tabi. Akala niya ay maaga na naman itong umalis pero pag dating niya sa salas ay naroon ito at nahihimbing. Naalala niyang hindi pala sila nag tatabi nung mga nakaraan. She's the one who started it. Pero dahil sa kalasingan niya kagabi ay si Mandy ang natulog sa sofa.
Baka naiisip nitong magagalit siya pag tinabihan siya nito.
She caress her face lovingly, napaka ganda nito. Kahit pa man ay sinabi nitong punong puno ng stress ay hindi naman nito nababawasan ni konti ang taglay na ganda.

"How are you feeling?" nakapikit pa nitong saad. Dali niya namang inalis ang dulo ng daliri sa pisnge nito.
The older woman chuckled.

"I won't mind baby. Come on caress it all you want." nakangisi nitong sabi sa kanya. Pairap niya naman itong tinalikuran.

Nagtitimpla siya ng kape nang naramdaman ang mga bisig ni Amandang pumulupot sa kanyang maliit na bewang.

"I really miss this." Amanda inhaled her scent. Na conscious tuloy siya sa kanyang amoy.

"Sorry for the mess last night."

"You mean morning." Amanda even planted small kisses on the sides of her face. Hindi niya nalang ito sinuway. Masyadong malaking perwisyo ang dinulot niya kagabi.

"Why are you so wasted last night?" tanong nito sa kanya.

"Just a celeb for passing exams." humigpit naman ang yakap nito sa kanya. There is a part of her that feels guilty. Milestone iyon ng buhay niya pero hindi manlang niya isinama si Amanda.

"Okay then." kahit alam niyang nalukungkot ito ay pinilit pang pasiglahin ang kanyang boses.

"Those flowers. They're lovely." pag puna niya sa mga pinapadala nito.

"I thought you'd never say that." siya na ang pumihit paharap dito.

"I missed you." tila na estatwa naman ang isa sa kanyang tinuran. onti unting sumilay ang ngiti sa labi ni Amanda.

"I want my coffee." tumingkayad naman ang dalaga para halikan ito. Nang kakalas siya ay mas lalo pang hinapit ni Amanda ang kanyang katawan.

"Don't you have a job?" baling niya rito. Natutunaw ang kanyang puso ng animo'y ngayon lang ito nakayakap sa kanya.

"Girlfriend duties." natawa ang dalaga at kinurot nang pabiro ang bewang ni Mandy.

"Am I forgiven?" Charlie just rolled her eyes and buried her face on her lover's chest.

"Life is too short Mandy."

"And with that- would you like to

"Amanda naman eh!" pigil ng dalaga sa kung ano mang sasabihin ng isa. Kumakabog ang dibdib niya.
With Amanda's eye glistening in tears her lips are parted ready to say the next words.

"Build a real home with me?"

"Nasa medicine po ako. Next course nalang ang Archi." natatawang sabi niya pero nag uunahan ang kanyang mga luha.

"And with the help of science build a family with me?" naluluha nitong sambit habang naka hawak sa kanyang mukha.

She has never thought of having kids in the future, as someone who become an orphan she is scared. Pano kung mangyari iyon sa kanyang mga anak din? Nanduruon ang takot sa kanyang puso.
But with Amanda, all those fears are magically gone. Handa na siyang suungin ang walang kasiguraduhang bukas.