Unclaimed Love

Chapter 16

Charlie

"This is a nice car." Puna niya nang nasa loob na sila ni Theo sa magarang sasakyan nito. Ngumiti lang ito sa kanya pabalik at nakatuon parin ang pansin sa pag mamaneho. Charlie feels the awkward atmosphere but since Theo is her childhood friend she chose to just go with the flow.

"Okay lang ba sayo na kumain muna, I'm actually famished." Sabi nito sa kanya.

"Haven't eaten breakfast anong oras na ah." Natawa naman ang isa.

"I came from the airport this morning eh. I was in a rush to see you." Kamot ulo nitong sabi.

"Gosh papayat ka niyan ulit Ty." Natawa naman niyang sabi naalala niya nung mga bata pa sila ay sobrang pat- patin ito.

"Geez—."

"May ma i susuggest ka bang resto Cha. I'm still not familiar in here eh."

"Jan nalang tayo sa Buena vista's." Tukoy ng dalaga sa murang kainan. Alam niya namang hindi maarte si Theo or baka nag bago na ito. Sa laki ba naman ng inirangya ng buhay nito. She can't help but to wonder.

"Let's go then."  Nag U turn lang sila at nag park sa gilid.
Hindi matao ang lugar siguro nga at nasa gitna sila ng almusal at pananghalian. Napili nilang umupo sa medyo tagong bahagi si Theo na rin ang kumuha sa orders nila.
She checked her phone at napangiti siyang may mensahe iyon galing kay Amanda. 

Just don't make me too jealous-M

Hindi niya inaakala na mayroong ganitong bahagi ng pagkatao si Mandy. Sa ubod ng pag kaistrikto at seryoso nito ay parang wala na itong emosyon ng tao. Pero aaminin niyang kinikilig siya. Nakilala niya ang sasakyan nito kaya ay alam niyang sa mga oras na ito ay ang anak niya ang kasama.
Hindi niya na tinukso pa si Amanda ay minabuting itago na lamang ang telepono nang dumating na si Theo dala dala ang kanilang pagkain. Napangiti siya habang nakatingin ditong maganang kumakain. Sinigang na hipon ang inorder nito para sa kanila at iba pangsimpleng lutong bahay na ulam. Alam ng binata na paborito ito ng dalaga dati nung nasa ampunan pa sila.

"Gosh stop starring cha nahihiya ako sa matakawan ako."

"Katakawan Theo" Natatawa niyang sabi. Siguro nga sa tagal ng panahon nitong nanatili sa Europa ay baluktot na managalog at may accent pa.

"Theo—."

"Charlie—." Magkasabay pa silang nag salita. Na ikinatawa nila parehas.

"Go ahead you first Cha." Tumango ang dalaga at sumimsim ng tubig dahil kinakabahan siya. Hindi niya rin matanto si Theo.

"Akala ko galit ko nung nakaraan?"

"Gosh—why would I be mad at you and mom?" Naninimbang nitong tanong.

"Akala ko nag iisip ka na—ng masama." Parang may bikig sa lalamunan ni Charlie habang sinasabi iyon. Nirerespeto niya si Amanda. Yes she said the words that she has been dreaming to hear from her, pero ang disposisyon nito sa kasalukuyan ang mahalaga sa ngayon.

"Mom explained it to me clearly Cha."
Theo held her hand na nasa ibabaw ng mesa. Naiilang siya sa biglang kilos ni Theo. Dati naman ay hindi ito touchy.

"I have to thank you for letting her in when she's in need." nagpakunot noo ang dalaga pero alam niyang baka sa kung anong rason iyon sinabi ni Amanda.

"Ah—bakit ka pala walang paramdam nitong huli?" Theo smiled sheepishly.

"You missed me noh?" he even
Pinched her cheek.

"Baliw ka talaga."

"When it comes to you." nawawala ang ngiti niya dahil doon. Napansin naman ito ng binata at gumuhit ang emosyong hindi niya mawari sa
gwapo nitong mukha.