3 ABİM (Tamamlandı)

*36*

Sabah Mert abimin inlemesiyle uyandım.

Elindeki bardağı sertçe masaya bıraktı.

Gözlerim yarı açık yarı kapalı ve baygın bakışlarım eşliğinde olayı çözmeye çalışırken abim gözünü ovuyordu.

Uyku sessime yansırken bedenim rahat uykuya geri dönmek istiyordu.

"Ne yaptın da gözün mor abi!" Dedim sitemli sesimle.

Oflayarak bana baktı.

"Şu bardağı mıknatıslı yapmak için çok mu uğraştılar cidden! Gözüm oyuldu burda!" Diye sinirle soluyordu.

Alt dudağımı ısırdım.

Bu adamda bir kaç tahta eksik. Yada hiç yok.

"Abi bardak sana ne yaptı?"

Tamam ...

Biliyorum...

Saçma ve garip bir soru...

Ancak abim cevap verdi!

"Elime alıyım dedim. Mıknatıs gücü artık ne kadar fazlaysa... Bir kaldırdım gözüme çarptı." Diyip elindeki kumanda dan kanalları gezdi.

Sinirle kasılan çenesine rağmen dudağını büküşü ve kaşlarını çatışı bu durumu ciddiye almamı engelliyordu.

"Tamam...iyi iyi... Ben yatıyorum!" Diyip arkamı döndüm. Çifli koltuktan düşme tehlikesi çok olsada ben genelde düşmem... Tabi bu geceye kadar. Abim öyle bir horluyor ki! Delirip kendimi yere attım. Uykum bu yüzden çok vardı.

Tam 5 dakika gecmişti. Ben rüyaya dalacak iken üzerime örtülen örtü ile bedenim kasıldı.

Tanıdık koku burnuma dolarken vücudum kıpırdamadı.

Abim üzerimi örtüp odadan çıkınca kalktım.

Büyük ihtimalle tuvalete gitmişti. Ancak beni bu kadar derinden sarsan şey bu değildi.

Beni bir zamanlar karın içinde, soğuk suda, beton zeminde uyutan abim şu an üşümemem için üzerime örtü seriyordu.

Gözümün yaşına bakmayan ve uyumamam için her dakika başı sertçe ayağı ile dürten abim şu anda uyumam için sessiz duruyordu.

Yorgun minik bedenime inat bahçedeki yaprakları tek tek toplayan abim şu an benim yorulmamamı ve dinlenmemi istiyor.

Bu kişi abim mi cidden?

Bir insan değişirken, geçmişinde değiştirebilir mi?

Benim geçmişim çok derin yaralar aldı. Çok zulüm gördü.Çok yeni kabuk bağlamış yaralar soydur du. Çok yaralar kapadı. Çoğu morluklar acıttı. Çoğu kanayan yaraya tuz basıldı.

Benim geçmişim acıyla dost oldu.

Ancak geleceğin günden güne acıyı unutturuyor.

Siliyor kötü anıları. Kulağıma dolan ruh kanatıcı cümleleri siliyor.
Beni...benim minik dünyamı, daha doğrusu dünya zannettiğim cehennemi siliyor.

Ben değişiyorum. Onlarda değişiyor.

Sanırım bu iyi...

Yeni bir hayat oluşuyor.

Hatta bir değil...

4 hayat...

Ben ve...

3 abim.