3 ABİM (Tamamlandı)

*19*

AZENİN ANLATIMIYLA

KARANLIK...
Her yer karanlık...
Nefes alış veriş seslerini duyabiliyordum. Ancak gözümü açsamda ortam zifiri karanlıktı. Etrafımda dolaşıp beni titreten serin rüzgar üşümeme yol açıyordu. Etraf birden aydınlandı.

"Dur! Nolur yapma! Abi lütfen!"

Yere çökmüş ağlayan küçük kız karşısındaki ondan yaşça büyük abisine yalvarıyordu.

Yerdeki minik kız elindeki bebeği sanki hayatındaki en değerli varlığı gibi sahiplenir eşine tutup küçük elleriyle sıkıyordu. Gözünden boşalan yaşlar dur durak bilmez iken abisi ona dahada yaklaştı.

Gece saatlerinde gökyüzünde parlayan yıldızlar ve ortamı aydınlatan Ay dışında bu ana tanık olan kimse yoktu. Kız çimende geri geri sürünerek ağzından kaçan hıçkırığa engel olamadan abisinden kaçmaya çalışıyordu.

Abisi ise yüzündeki şeytan gülüşünü eksik etmeden yerdeki küçük bedene yavaş ancak korkutucu adımlarla ilerliyordu. Ay ışığı arkadan vurduğu için yüzü net görünmeyen abi, kardeşine karanlıkta bile belirgin olan şeytan gülümsemesiyle yaklaşıyordu.
Kız elindeki bebeğe daha çok sarıldı.

Elindeki bez bebek kirlenmiş ve bebeğin örülü saçlarından birisi yanmıştı. Ancak bebeğin ışıldayan gözleri ve gülümseyen yüzü, bebek ne kadar kirli gözüksede onu güzel bulduruyordu.

Kız abisinden uzaklaşma ya devam ediyordu. Tâki küçük beli ağacın soğuk gövdei ile irkilip kasılana kadar.

Kızın ağlayışları hızlanırken titreyen elleri bebeği korurcasına dahada sıklaştı. Abisi kızın yanı başına geldi.

Kızın elindeki bez bebeyi sertçe çekti. Kız bebek ellerinden kayıp giderken bir yakarış kopardı. Abisi ise sinirle minik bedene tokat attı.

Bebeği tutan büyük ellerden biri cebindeki çakmağı çıkarması ile kız çığlık attı.

"Bebeğim!"

Abisi ise kahkaha atarak kıza acırcasına ama aynı zamanda alaylarcasına baktı.

Bebeğin bez ayaklarının tam altına çakmağı tuttu.

Kız elini bebeğe korkuyla uzattı.

"Hayır! Abi nolur!"

Daha 5 yaşındaki minik beden korkuyla titriyordu. Serin rüzgar bedeninin titreyişini dahada arttırıyordu.

Abisi kızın bebeğe uzanmasını engellemek için bir adım geriledi.

Kızın eli boşlukta süzülüp çimenlere buluştu.

Abisi sinirle kahkaha attı.
Bebeği, küçük kıza hiç acımadan, onun yakarışlarını duymadan, kan çanağına dönmüş minik gözlerine aldırış etmeyip görmezden gelerek bebeği ateşe verdi.

Kızın feryat dolu çığlığı yankılandı. Ona alınan, daha doğrusu bir teyzenin ona hediye ettiği ve her şeyden çok sevip onunla konuşuğu bebek şu anda gözleri önünde alev almış yanıyordu.

Gökyüzü kızın feryat dolu çığlığı ile gürledi. Bulutlar kızın dökülen göz yaşlarını silmek istercesine suyunu serpti. Yağan yağmur ve çakan şimşek kızı korkutsa da şu an onun için önemli olan tek şey yerde bebeğinden geriye kalan küllerdi. Yağmur, küllerin üzerinden çıkan dumanı örterken kızın minik kalbindeki dev yarayı hiç bir şey örtememişti.

Kız saatlerce ağladı. Yağmur kızı şırıl sıklam etsemde, gök yüzü inadına gürlesede, şimşek inadına göğü yararcasına çaksada, küçük kız ordan gitmedi.

Ağlamasıyla beraber yağmurda dinmeye başlamıştı.

Küçük beden yorgunda olsa zorlukla küllerin yanına geldi. Kız ellerini küllere atıp okşadı. Gözleri abisinin odasının camına kaydı.

O sırada içeride odasının camından dışarıyı izleyen abisi ona şeytani gülümsemesini yollayıp içeri girdi.

Kız ağlamaktan bitkin düşmüştü.

O an anladım. Yerdeki küçük kız bendim. AzeNaz'dı.

Bebeği canice yakan abim ise Mert abimdi. Anılarım rüyamda yine canlanmıştı. Bu anıyı görmeye daha fazla dayanamayıp rüyadan çıkmak için kendimi zorladım.

Nefes nefese yatağımdan kalktım. Hava hayla karanlıktı. Penceremden içeri süzülen Ay ışığı içeride uçuşan tozları gün yüzüne çıkarmıştı.

Elim buğulu gözlerimi ovmak için reflex olarak gözlerime gidince ağladığımı o an fark ettim.

Gözüme komidinin üstünde parlayan şey çarptı.

Elime yavaşça alıp baktım.

Bir yüzük mü?

***************
Bölümü yazarken çok düşündüm o yüzden böyle biraz geç geldi kusura bakmayın.

Sizce bölüm nasıl olmuş?

Paragraf arası yorumlarınız için çok teşekkür ederim...

Sizi çok seviyorum...

Diğer bölümde görüşmek üzere...

Tarih;

25 Ekim 2020