3 ABİM (Tamamlandı)

*10*

Sabah başımda birinin seslenmesiyle uyandım.
Gözlerim kapalıydı ama duyuyordum.

"Sen benim kardeşim olucaktın, hayatımın anlamını, annemi öldüren katil değil! Sen benim gençliğimi aldın! Şu haline bak! Bence sevinmelisin! Sonuçta bir aileyi ayırdın!" Bu Pars abimin sesiydi.

Duyduklarımla kan beynime sıçradı.
O an sanki bedenim benim kontrolünden çıkmıştı.

Gözlerimi açtım. Pars abim yatağın yanında ellerini yumruk yapmış bana bakıyordu. Gözlerimi açmamla şaşkınca baktı.

Hızla yataktan doğruldum ama kalkmamıştım. Çünkü sakattım.Abimi uzanıp ittim ve bağırmaya başladım.

"Lan sen ne diyorsun! Gençliğin hee! Gençliğin!!! Peki benim çocukluğum hee!! O noldu! Hayatım sizin yüzünüzden kül kadar gereksiz. Yakıp bıraktınız beni! Belkide geçmişimi çalmasaydınız bende mutlu olurdum! Lan ben çocukluk ne bilemeden yaşadım! 6 yaşındaki kızalar abilerinden oyuncak isterken ben 'abi! Vurmayın! Canım acıyo!' diye ağlıyodum. Her çocuk geceleri yatağında mutlulukla uyurken ben kabuslara yelken açiyordum. Lan ben kendimi tanıyamadan katil damgası vurdunuz kaderime! Acımadan yaktınız lan bu küçük ruhu! Acımadan!" Diye bağırdım.
Sesim bir an olsun inmedi.
Abim şokla bana bakıyordu.
Odaya Rüzgar abimin girmesiyle Pars abimin sinirle çıkması bir oldu. Ardından da gelen dış kapının sesi.

Rüzgar abim ne olduğunu sorsada anlatmak istemedim.

Bir haftaya okulum başlardı. Alışverişe gitmemiz gerekti.
Abim kahvaltıyı dışarda yapalım diye ısrar edince kıramadım.
Abim hazırlanmak için odadan çıkınca tekerlekli sandalyemi yanıma çektim. Büyük zorluklarla oturdum. Nefes nefese dolabına gittim. Açıp içinden siyah kot pantalon ve siyah uzun kollu sweeti giydikten sonra odadan tekerlekli sandalyeyle çıktım.

Merdivenlerin başına gelip durdum. Eee şimdi nasıl incem. Ben bunları düşünürken arkamdaki odadan Pars abim çıktı. Sinirli gözüksede biraz yatışmış gibiydi. Bana baktı ardından da tekerlekli sandalyeme gözleri merdivenlere kaydı. Beni umursamadan merdivenlerden indi.
Yani insan bir yardım eder!
Yada neyse ondan yardım istenmez!
Tam tekrardan nasıl inceğimi düşünürken sağındaki bir kapı açıldı ve içinden Mert abim çıktı. Açıkçası tırsmıştım.

Oda ilk bana sonra tekerlekli sandalyeye sonrada merdivene baktı. Durup düşündü. Yüz hatları sertti ve insan korkuyordu.
Bana bakıp göz devirdi. Yanıma gelip sandalyeyi tutup dikkatlice indirdi.
Ben onun naptığına şaşkınlıkla bakarken umursamazca indirmeye devam etti. Tam son basamağa gelirken bir şey oldu. Abim sandalyeyi ittirdi ve bende yere yapıştım. Ahh hadi amaa!!

Tabi tekerlekli sandalye de benim üzerime düştü. Oha lan bu ne ağırlık. Rüzgar abim gelen sese koşarak mutfaktan çıktı. Yanıma gelip kaldırdı. Sinirle abime baksa da tekrar bana döndü. İyi olduğumdan emin olduktan sonra beni tekrar tekerlekli sandalyeye bindirdi.
O tam sürerken Mert abim arkadan seslendi.

"Bence her limandan gemini suya indirme prenses. Sonuçta bir liman seni suya bırakırken bir liman seni batır!" Deyip sadistçe güldü. Sinirle soludum. Bir dakka!
Gemi! Liman!
Lan benim Pars abime patlayış anımda vurguladığım söze vurgu yaptı. Demek dinledi. Offf neyse!

Rüzgar abim beni hızlıca evden çıkardı. Arabaya dikkatlice bindirip yanıma geçti.

Arabayı çalıştırmasıyla benim radyoya uzanıp açmam bir oldu. Abim gülerek bana baktı. Bende ona gülümsedim.
Hemen bir şarkı başladı.

Azap-Ninni

Şarkıyla beraber bende söyledim. Abim bana hayranlıkla bakıyordu.
Kafasına hafifçe vurup önüne dönmesini söyledim. Gülerek döndü.
Şarkı devam ederken oda bazen eşlik etti. Böylece bir kafeye kadar geldik.
Tam kafeden inerken yanımızda bir araba durdu. Ben ona bakarken içinden çıkan kişiyle sevinip candan seslendim.

********************

Evvvet bölüm sonu...

Sizce bu kadar sevindiği kişi kim??
Yada kişiler mi demeliyim...

Her neyse sizi çok seviyorum canlarım...

Bu aralar çok yoğunum kusura bakmayın...

Bu arada fikir ve görüşlerinizi bekliyooommm...

Yorum atanların, oyluyanların ve takip edenlerin hepsi için çooook teşekkür ederim.

Yeni bölüm tarihi;
10 Eylül 2020
Saat; 20.00