MY BIG FAT ROMANCE [under major revision]

MBFR : 4

EPISODE 4 : LOVE THE WAY HE SMILE

Kinuha ko ang order kong caramel latte habang nanginginig ang kamay. He really never fails to make my heart shudders from time to time. Kung magtatagal pa siya dito ng ganito kalapit sa'kin ay baka ma-isugod ako sa hospital na 50-50 nang wala sa oras!

"Saan ka punta?" untag niya sa'kin pagkakuha din ng kaniyang order.

Medyo nauna na akong naglakad kaya nilingon ko siya, "T-to the m-moon."

"Road trip?" he said while beaming.

"B-broom broom?" kumunot ang noo ko.

He chuckles, "You're really funny," he then did his signature move- kneading the rear of his neck.

Umirap ako, "Akala mo naman sa'kin clown, hindi pa ako nakapag-costume nito ah," saad ko at nauna nang maglakad sa kaniya.

I saw an empty table at the corner. I glow when I realize that it is my favorite locale. Tanaw na tanaw mo ang magandang view ng mga bundok mula sa malayo.

Nature has its own means in solacing bewildered souls. Every time I feel worthless and awful, the eau de Nil trees and the soft-tinted clouds serve as my comfort. Even though people treat me like a second-class, still...I remind myself that there are so many beautiful things to look forward to--and that's nature.

I sit on the right side. I take a sip on my coffee and smile while slamming my eyes, some air makes my hair flips for a second.

Natawa ako nang maisip na parang endorser ako ng kape--nescafé stick nga lang. Naramdaman kong may naupo sa bakanteng upuan sa harapan ko kaya minulat ko ang aking mga mata.

The moment I opened my eyes I saw him eyeing at me dearly, amusement crossed his glassy face.

"You like coffee?" he inquired in a gentle and full of tenderness. The curve on his edges never fades. He smiles like a celebrity--a smile that could sink a thousand ships.

Kahit saan angulo tingnan ay pogi ito.

Kalma lang tayo Lauryn. Ano ka ba varsity player LANG 'yan!

Mahina kong pinagalitan ang sarili dahil hindi na talaga natigil ang malakas na pagkabog nito, parang may dagang naghahabulan sa loob.

"Salamat nga pala dito," saad ko sa kaniya nang maisip na hindi pa pala ako nakapag pasasalamat bago ko siya iniwan doon sa may counter.

Napadapo ang tingin ko sa buhok niya.

He has thick robust strands, halatang sagana sa shampoo noong bata pa.

Secondly, I notice his neat and well trimmed nails, ang lambot tignan ng mga 'to. May mga nakaumbok din na ilang ugat rito. Hindi tulad ng sa'kin na halos one inch na lang ang natira dahil sa kangingingitngit ko dahilan para itago ko ang mga kamay sa ilalim ng glass table.

Nag-effort pa ako eh makikita naman niya dahil transparent ito.

An arc formed on his lips, "You're always here?" he polled before shutting down the perimeter of the place and veering his gaze to me.

Our eyes met for a fourth time.

Teka ba't ko ba binibilang?

I give him an awkward smile, "Oo, isa ito sa mga favorite spot ko," tugon ko sa tanong niya, binawi ko ang tingin dahil parang wala itong planong tigilan ang pagtitig sa'kin.

That thought made my face blush. The Tea Trap Café is one of the popular café here in our town, besides of its well-brewed coffee, the place also has an eye-catching view. Bonus na lang 'yong pagiging malapit nito sa school.