კარზე ზარის ხმა მომესმა გაღებას არ ვაპირებდი მაგრამ ზარი არ წყდებოდა საწოლიდან საცვლების ამარა წამოვდექი ხალათი მოვიცვი და კარი გავაღე ...
-მიშო აქ რას აკეთებ?
-რას ვაკეთებ ?
ოთახში აჩქარებული ნაბიჯებით შემოვიდა და მდივანზე მოკალათდა მე თავზე დავადექი და ველოდი ლანძღვას როდის დამიწყებდა
-რომ წახვედი დედაშენმა დაურეკა მარეხი დეიდას როგორც მივხვდი
და კითხვები დააყარა რაზეც ვერანაირი პასუხი ვერ გასცა ....
მერე გაიგო რომ მარიამს დაფინანსებაც შეუწყვიტეთ და ისიც დააყოლა დედაშენმა რომ მარიამისთვის ეკითხა ....-და ხვდები ხომ რომ ეგ თემა ვაბშე არ მაინტერესებს?
-და შენ ხვდები რომ უბრალო გაბრაზების გამო ადამიანს ცხოვრება დაუნგრიე?
-ჰაჰ მე დავუნგრიე ცხოვრება? და საერთოდ აქ თუ შენ ძვირფას შეყვარებულზე სასაუბროდ მოხვედი სჯობს საერთოდ დატოვო აქაურობა
- მარიამის მიმართ მართლა აღარაფერს ვგრძნობ მე შენ მიყვარხარ მართლა მაგრამ ასე არ უნდა მოქცეულიყავი
-მიშო მისმინე მე მისთვის ცხოვრება არ დამინგრევია მას შეუძლია იმუშაოს და თავისი სწავლის თანხა თვითონ გადაიხადოს ცოტა გაანძრიოს ტრაკი არაფერს რომ არ აკეთებს დედიკოს ხარჯზე რომ ზის!
-ხო მარტო ეგ ზის დედიკოს ხარჯზე შენც ხომ შენი მშობლების ფულით ცხოვრობ არა?
-და შენ ჩემზე ვაბშე რა იცი?
-ყოველ ზაფხულს ვმუშაობ სხვები რომ გართობის გარდა არაფერს აკეთებენ მე გავდივარ სახლიდან და ვმუშაობ ისეთ სამსახურებში ვერც კი წარმოიდგენ და ეს სულ არ მეთაკილება პირიქით , მაგრამ ახლა ეს ყველაფერი თავის ქება გამომდის ან გაპიარება რაც ნამდვილად არ მსურს ასერომ მიშო წადი გთხოვ ვიცი შენ მარიამს ასე ადვილად არ მიატოვებ ასერომ ვერც ჩემთან ვერ იქნები რაც იყო იყო წადი ახლა გთხოვ