სახლში მისულს მისაღებში ჩემი მეგობრები დამხვდნენ სახეზე ეწერათ გაკვირვება გაბრაზება და თან ცოტაოდენი სიხარული
-ბავშვებო როგორხართ?
გავუღიმე ..
-მგონი სასაუბრო გვაქვს (ირაკლი)
-კი ნამდვილად შენი "ქმარი "სადაა
აჰა ისიც გამოჩდა!(დემე)
ალექსანდრე გაკვირვებული სახით გვიყურებდა.
-სადმე გავიდეთ სადაც უფრო წყნარად ვისაუბრებთ! (ნაია)
ალექსანდრეს გადავხედე
-აქეთ წამოდით..
ხელით ანიშნა ალექსანდრემ , ყველა გამოგვყვა , ოთახში რომ შევედი კარი მივხურე სავარძელში ალექსანდრეს გვერდით დავჯექი .
-ჰა ახლა რომელიმემ ამოიღეთ ხმა (კრისტი)
-არც კი ვიცი საიდან დავიწყო..
-სულ თავიდან დაიწყე იანა ! (დემე)
ღრმად ამოვისუნთქე და ყველაფერი მოვუყევი რაც ალექსანდრემ დამარიგა..
-არა არ შეიძლება ეგრე! ჩემი თვალით გიყურებდი მიშოს ლამის თან გაყევი თავს იკლავდი და ახლა იძახი რომ ალექსანდრე გიყვარს?! (იკა)
-ხომ ... ბავშვის გამო უფრო ვღელავდი , და არც კი ვიცოდი რას ვაკეთებდი
კიდევ ერთი ტყუილი! გული მეწვის ჩემს მეგობრებს რომ ვატყუებ მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს..
-კარგია რომ გაგვახსენე ბავშვის ამბავი რა მოხდა როგორც ვატყობ ორსულად აღარხარ რამოხდა? (კრისტი)
არ შემიძლია ამ თემაზე საუბარი .. რა ვუთხრაა ? ალექსანდრემ თითქოს ჩემი ფიქრები წაიკითხა და ახლა მან დაიწყო საუბარი..
-იანა ცუდად გახდა აეროპორტში და სამწუხაროდ ბავშვი დავკარგეთ
ხელი ხელზე მომიჭირა თანაგრძნობის ნიშნად.
-მაგარია ბავშვიც აღარაა რაღა გიშლით ხელს ბრავო იანა აი შენ გცოდნია სიყვარული ყოჩაღ , ახლა იმაშიც კი მეპარება ეჭვი რომ ეკა გიყვარდა! (იკა)
