ერთი კვირაა რაც ალექსანდრესთვის ხმა არ გამიცია არც თვითონ იწუხებდა თავს კრისტინემ და ალექსანდრემ ერთმანეთს კარგად გაუგეს...
-გოგოებო შაბათს ჩემს დაბადებისდღის წვეულებაზე ხომ მოხვალთ?
-კი უეჭველი მოვალთ კრისტი ახლა წავედით მედა იანას სახლში გვეჩქარება..
-კარგით გოგოებო დროებით ,
ალექსანდრე სახლამდე გამოყვან?
იდიოტი გაიყვანს აბა რას იზამს როგორ ვერ ვიტან
-კრისტი ბოდიში დღეს ბევრი საქმეები მაქვს....დედაც სახლში მელოდება ...სხვა დროს იყოს
ალექსანდრე პირველკლასელივით იმართლებდა თავს არა ვიცი რომ ყველაფერს იტყუება მაგრამ არ მაღელვებს !!
-კრის წამო ჩვენ წაგიყვანთ
-მადლობა ნაი
-კარგად ალექსანდრე
ნაია და კრისტი დაემშვიდობნენ
-კარგად გოგოები იანა კარგად..
გველურად გამიღიმა და ხელიც დამიქნია პასუხი არ გამიცია მისთვის გავუღიმე თან ჩემი მთელი მისდამი სიძულვილი ჩავაქსოვე ამ ღიმილში ....მანქანაში ჩავჯექი და კარი მივიხურე .. კრისტი აღფთოვანებული თავის დაბადებისდღეზე საუბრობდა მთელი გზა ტვინი გამიბურღა !!
როგორც იქნა დავტოვეთ სახლში მადლობა ღმერთს.. მხოლოდ ახლა შევხედე ნაიას რაღაც მოწყენილი ჩანს..
-ნაი რახდება?
-არაფერი იანა რაუნდა ხდებოდეს უბრალოდ ძალიან გადავიღალე დღეს
-დამიჯერე კარგად ვხვდები როდის ხარ გადაღლილი და როდის მოწყენილი ასერომ ამოღერღე ჰა ეხლა რახდება ხვერწნას და გამეორებას არ ვაპირებ!!
სიგარეტს გავუკიდე და თან გზას გავხედე დაძაბული ვუსმენდი ნაიას როდის დაიწყებდა საუბარს....
-მოკლედ მედა ვლადიმ ვიჩხუბეთ...
-ვაა რატო რახდება?
