အခ်ိန္ကား မနက္ခင္း ေဝလီေဝလင္း ၄နာရီခန္႔။
ေငြမွ်င္ေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားက ငွက္သိုက္သဖြယ္ျဖစ္ေနကာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ ခန္႔ရယ္။
ခပ္တိုးတိုးေလသံျဖင့္ စကားေျပာေနၾကေသာ ေနယပိုင္ႏွင့္ရာဇာရယ္။
"ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္ႏိုင္ရင္ ကေလ..ကၽြန္ေတာ္ ဝင္မပါဘူး..ကိုဟန္ မရွိတုန္း ခင္ဗ်ားကို မွီတြယ္ေနတာမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မယ္ေနာ္ သူတို႔က ေတာ္႐ုံခ်စ္ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး"
ရာဇာ့စကားေၾကာင့္ ယပိုင္ေခါင္းငုံ႔ခ်မိလိုက္သည္။ ခုံေပၚတြင္ ၿငိမ္ကာထိုင္ေနသည့္ ခန္႔အား လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ယပိ္ုင့္ထံ မို႔အစ္ေနေသာ မ်က္လုံးေလးျဖင့္ ျပံဳးျပလာ၏။
"ခန္႔အဆင္ေျပဖို႔ပဲ လိုတယ္ရာဇာ..ေနာက္ဆုံးမွာ ငါ ဘာပဲျဖစ္က်န္ခဲ့ ျဖစ္က်န္ခဲ့..အကုန္အဆင္ေျပတယ္..အစားထိုးဆိုရင္ေတာင္ ခန္႔ေပ်ာ္သြားရင္ ရၿပီ"
ရာဇာက ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပသည္။
"သူေရြးရခက္လာခဲ့ရင္ေရာ..ခင္ဗ်ားနဲ႔ကိုဟန္႔ၾကားမွာ"
ယပိုင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
"ခန္႔ေရြးခ်ယ္မွဳက ငါ့အဆုံးသတ္ပဲ ။ ငါ့ကိုေရြးလာခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ငါ ခန္႔လက္ကိုတြဲမွာ..ဒါက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းေနၿပီမလား..ခန္႔က သူ႔ေကာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္တာ"
"အဲ့တာကို ခင္ဗ်ားမေမ့ဖို႔ဘဲ လိုတာ..လမ္းခရီးဂ႐ုစိုက္..ဆိုင္အတြက္မပူနဲ႔..ဟိုေကာင္ေတြႏိုးရင္ ကၽြန္ေတာ္အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလိုက္မယ္"
"ေက်းဇူးပဲကြာ.."
တစ္ေရးႏိုး ေညာင္ဦးသြားမည္ ပူဆာလာသည့္ ခန္႔ေၾကာင့္ မနက္ကားမွီရန္ ေအာင္မဂၤလာဂိတ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားရန္ျပင္ဆင္ရ၏။
Taxi ေပၚတြင္လည္း ခန္႔က ၿငိမ္ေနသည္။ ကားဂိတ္ေရာက္၍ ကားလက္မွတ္ျဖတ္သည္အထိ ဘာစကားမွ မဆို ယပိုင့္ေနာက္ကေနသာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လိုက္၏။ အဝတ္ေတြ ျပန္ယူရန္ေျပာေတာ့လည္း ေခါင္းသာခါသည္။ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုျဖင့္ ရြာလိုက္မည့္ ခန္႔ႏွင့္သူ ဘယ္လိုပင္ ႏွစ္ပါးသြားၾကဦးမည္ မသိပါ။
YOU ARE READING
ရြာေဇာ္၏ ခ်စ္ဒုကၡ (ရွာဇော်၏ ချစ်ဒုက္ခ) Complete
Teen Fictionကေလးဆိုေပမဲ့ ရြာေဇာ္ရဲ႕ အခ်စ္ကေလး။ ကလေးဆိုပေမဲ့ ရွာဇော်ရဲ့ အချစ်ကလေး။
