အခ်ိန္ကား ညေနခင္း ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္။ ရြာဘုရားပြဲ ပထမဆုံးေန႔ျဖစ္၍ ဆိုင္းသံဗုံသံမ်ားသည္ တစ္ရြာလုံးသို႔ တစ္စတစ္စ အုပ္မိုးလႊမ္းျခံဳ၏။ ခန္႔အတြက္ ဝယ္လာသည့္ အက်ႌအသစ္၊ပုဆိုးအသစ္ႏွင့္ ဆင္ကိုးေကာင္ကတၱီပါ ဖိနပ္အညိဳေလးအား ကုတင္ေပၚတြင္ အစုံလိုက္တင္ထားေပးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဴးပါက ေဘးအကာရွိမွ ခ်ိဳးတတ္သည့္ ခန္႔က အဝတ္လဲပါကလည္း သူရွိေနလွ်င္ မႀကိဳက္။ ေရွာင္ခိုင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားလွည္းအသင့္ျပင္ရန္သာ ျခံေအာက္သို႔ ဆင္းလာႏွင့္လိုက္သည္။
ႏြားလွည္းထက္ ဂြမ္းေစာင္အထူခင္းခ်ရသည္။ ရြာလမ္းက မညီညာ၍ လွည္းက ေဆာင့္တက္ တတ္သည္ေလ။
"အစ္ကို႔.."
အားကိုးတႀကီးေခၚသံေလးေၾကာင့္ ယပိုင္ ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္ရသည္။ ေလွကားမွ ဖိနပ္အသစ္ေလးကိုင္ကာ ဆင္းလာသည့္ ခန္႔ေျခဖဝါးေလးမ်ားက ပုဆိုးစေအာက္တြင္ ခပ္ေဖြးေဖြး။ ေငြမွ်င္ေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားက တစ္ျဖည္းျဖည္း အျဖဴဘက္သို႔ေျပာင္းလာ၏။ သို႔ေသာ္ ခန္႔ႏွင့္ သိပ္လိုက္ဖက္ပါသည္။
"ဟာ..ခန္႔..ခဏေနပါဦး"
ေလွကားေအာက္ဆုံးဆင့္ေရာက္သည္ႏွင့္ လက္ထဲရွိ ဖိနပ္အား ေျမျပင္ေပၚ ဖက္ခနဲပစ္ခ်ကာ ေျခဖဝါးခပ္ႏုႏုေလးမ်ားက ေနရာယူပစ္သည္။ ယပိုင္ ေငးၾကည့္ေနရမွ ခန္႔ရွိရာသို႔အေျပးသြားရ၏။
"ေန႔ဦး..ခန္႔ရဲ႕ ျပန္ခၽြတ္ဦး"
ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည့္ သူ႔အား ခန္႔က မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ ၾကည့္လာ၏။ ယပိုင္ေမာ့ကာ ျပံဳးျပ၍ ေျခဖဝါးေလးေတြထက္ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"မဝတ္နဲ႔ဦး..ခဏခၽြတ္"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲဗ်..ငရဲႀကီးကုန္ေတာ့မယ္"
ခန္႔က ခါးေလးကိုင္းကာမေနတတ္သလို ျပဳလာသည္။ လက္ထဲေရာက္လာသည့္ ကတၱီပါ ဖိနပ္အသစ္ေလးအား ဖုန္တစ္ခ်က္ျပန္ခါ၍ ထိပ္အဝိုင္းေနရာအား ပါးစပ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြကိုက္ခ်လိုက္သည္။
"ဟာ..အစ္ကို႔ ဘာလုပ္တာလဲ ႐ူးေနလား..ဟာ ဒုကၡပါပဲဗ်ာ"
"အဲ့လိုမကိုက္ဘဲ စီးရင္ ဖိနပ္ေပါက္တတ္တယ္ ခန္႔ရ.."
YOU ARE READING
ရြာေဇာ္၏ ခ်စ္ဒုကၡ (ရွာဇော်၏ ချစ်ဒုက္ခ) Complete
Teen Fictionကေလးဆိုေပမဲ့ ရြာေဇာ္ရဲ႕ အခ်စ္ကေလး။ ကလေးဆိုပေမဲ့ ရွာဇော်ရဲ့ အချစ်ကလေး။
