Ήθελα μόνο να σου πω:
Πως είσαι όλη η ζωή μου.
Κοντά σου γεννιέται η αρχή
και κάθε τέλος από το στόμα σου
εκπνέει.Κοιτάζω δείκτες πια.
Κόκκινα και πράσινα φανάρια.
Αναμονή σε σταθμούς και σε λιμάνια.
Εσένα περιμένω,
παντού σε περιμένω.
Μ'αυτούς που περιμένουν
και τα δικά τους όνειρα να'ρθουν.Μαζί.
Πίσω από σκιές αεροπλάνων.
Μπροστά σε κόκκινα
και πράσινα φανάρια.
Κοιτάζοντας τα κίτρινα ταξί...Άλλο δεν περιμένω.
Με άφησες με το μονόκυκλο.
"Καθένας να 'χει μία ρόδα" έλεγες.
Μα θα'ρθω! Για τη ρόδα μου,
για τη καρδιά μου,
για μια ολόκληρη ανάσα
Ύστατη.
![](https://img.wattpad.com/cover/245572984-288-k638696.jpg)
YOU ARE READING
Μιλώντας με τ'αστερια🌟
PoetryΣε μια σκιά του ονείρου. Σ'ενα φιλί της θάλασσας, σ'εκρυψα. Σε ουράνια παλάτια, χτισμένα από σύννεφα κι αστροφεγγιά. Αυτόν τον έρωτα ονόμασα βροχή κι εμείς αγάλματα στο έλεος της. Είναι η διάβρωση που δίνει στο μάρμαρο αξία. Κι όχι αυτή η τέλεια ...