Μιλώντας με τ'αστερια🌟

Εμφύλιος

Κάθε χάδι,
αν γίνει φωνή.
Κάθε άγγιγμα,
αν γίνει απομάκρυνση του νου.
Κάθε αγκαλιά αν έγινε θυμιση αγαλλίασης
Έγινα μια μηχανή.
Ημουν μηχανή.
Δεν ήξερα μόνο.

Λαμβάνω και δίνω.
Δίνω αριθμούς σε χαρτί.
Δεν είμαι ενα απλό κομπιουτερακι.
Δεν είμαι εκτυπωτής.

Δίνω χαρά
και δίνω λύπη.
Έδωσα όπλα στον εχθρό απλόχερα
Δεν το είχα καταλάβει.
Φορούσε τα ρούχα
της δικής μου στρατιάς.
Από κάτω τους
ήταν τα δικά του...

Αποστολή αυτοχειρίας.
Μα αυτόχειρας δεν είμαι.
Κι ας είχα το σκοινί δεμένο.
Κι ας έφτασα ως τη καρέκλα.
Δεν ειχα δύναμη να τη σπρωξω.

Όχι σύνδρομο της Στοκχόλμης,
αλλά τη αθάνατης ελπίδας.
Όχι ζωή στα ροζ,
Ζωή στα μαύρα, πάντα με τη ροζ
λάμψη στα μάτια.

Κάποια μέρα θα ξεγελάσω
και γω τον εχθρό.
Οχι, δε θα φορέσω τα δικά του ρούχα.
Γυμνή θα του παραδωθω.
Γεμάτη πληγές, λουσμένη
στο κόκκινο του αίματος.
Μα μέσα μου ο πόλεμος
θα έχει ήδη τελειώσει.
Υπέρ μου.