Μιλώντας με τ'αστερια🌟

Κρυφτό

Έρωτας διάφανος
Αέρινα φιλιά.
Στην άκρη του κόσμου, λυσμονιμένα λόγια.
Ανείπωτα.
Ονειρικά.
Κάτοικοι σκέψεων, κόσμου
ξένου.
Βλέμματα που συναντήθηκαν κάποτε
για μια στιγμή μονάχα•
κι ύστερα, χάθηκε για πάντα η επαφή
Χάθηκε το φως.

Με μια μαντίλα στη καρδιά
Κάλυψα καθε ίχνος θηλυκής σκιάς.
Και έδεσα πιο σφιχτά τα μάτια.
Να τα κλείσω, αφού, πρώτα
αυτά σε χόρτεναν.
Και από τη τόση ηδονή που δέχονταν
τους έφτανε, τη φαντασία να γεμίσουν.

Αρχή του παντώς, το πρώτο,
το μελωδικό σου γέλιο.
Αρχή του τέλους η σταγόνα του καφέ
που ήρεμα κύλησε στο αίμα μου.
Τη δική σου ηρεμία ρουφούσε.

Δε θα μάθεις ποτέ τι είσαι,
Αν είσαι,
πως σε ονομάζω.
Εγω πάντα θα σε καλώ με το επίσημο.
Το μεγάλο όνομά σου.
Αυτό που μόνο ο καπνός
που ξέφυγε απ' τα δόντια σου,
έχει τη δυνάμη να συλλαβίσει.

Τέτοιον ήχο ευτυχίας
Τέτοιο κουδούνισμα, πως φτάνεις.
Εσύ. Μικρέ μου διάβολε.
Πως γίνεται να μην το αγαπήσεις;