I miss you Chuuya.

Special Part.

Darmadağın etti.

Hissettiğim her şeyi, tek seferde. Ondan nefret etmeme neden oldu, her nefesimde.

Nefesiyle, nefesimi kapatması yetmişti bunun için. Sanki yeteri kadar ondan haz etmiyormuşum gibi..

Yutkundum. Baktığı gökyüzünde ne gördüğünü merak ediyordum. Sessizlik içinde ne düşündüğüne dair herhangi bir fikrim bile yoktu. Hatta şu an bile, kendi adıma bir şeyi seçemiyordum.

Ne yapıyordum?

Yerde, Dazai ile uzanmış ne düşünmem gerekiyordu? Yanında bile olmamam gerekiyordu.

"Sikeyim."

Doğrulduğum vakit, parmaklarım saçlarımın arasına girmişti çoktan. Uzun tutamlar önümü kapatıyor, görüşümü kısıtlıyordu. Zaten bir şeyi de görmek istemiyordum. Onu bile.

Aklımın başımda olmasına ihtiyacım vardı.

Öyle bir şey yapmıştı ki, tamamiyle sarsılmış ve bozulmuş bir makine gibi hissediyordum. Saçlarımı çekiştirdim. Lanet olası herif.

"Chuuya."

Sesini ve nefesini, her harfini ensemde hissettiğim vakit tam arkamda olduğunun bilincindeydim. Parmakları usulca saçlarımın içinde yer edinince titrediğimi hissettim. Ne yapıyordu?

"Dazai-.."

"Daha fazla hissetmek istiyorum."

Kaşlarım, gittikçe çatılırken olduğum yere çakılmışlık hissiyatı bedenimi kucakladı. Bahsettiği şeyi biliyordum.

Dazai Osamu, ölümü dileyen adam. İnsanlığa dair en ufak bir dürtü hissetmediği için intihara koşan birinden başkası olamazdı. İlgisini çeken, bu dünyada herhangi bir şey yoktu. Bunu bana, birlikte geçirdiğimiz her saniye hatırlatmaktan vazgeçmiyordu.

"Dazai, dur."

Ancak durmamıştı. Ensemde yer edinen soğuk dudakları, ruhumu ele geçiriyordu. Mücadele etmek istiyordum ancak ellerim iki yana düşmekten kurtulamamıştı. Yoksa.. Gittikçe felç mi oluyordum? Uyuşukluk bacaklarımdan, tüm bedenime yayılırken usulca başımı çevirdim. Bakışları, göğsümü yaktığında kaşlarım hala çatıktı.

"Ne yapıyorsun?"

Dudaklarımdan kurtulan soru ile birlikte, Dazai usulca parmaklarını yüzüme yerleştirmişti.

"Sanırım.. Ölümümü buldum."