"Daddy...က်ေတာ္တို႔ဒီလိုပဲစကားမေျပာၾကေတာ့ဘူးလား"
Compenyအနီးနားက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာေန႔လည္စာစားေနရင္း ဝမ္ရိေပၚကDaddy ့ကိုေမးလိုက္ျခင္း။
သူတကယ္ပဲDaddy ့ကိုေသာင္းက်န္းဖို႔လာတာပါ..
ဘာလို႔မွန္းမသိ Daddy ့ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေဒါသကမထြက္ရဲေတာ့သလိုခံစားရတယ္
"စိတ္ခ်ပါ ငါမင္းကိုမေႏွာက္ယွက္တာမို႔မင္းေနခ်င္ခဲ့တဲ့လြတ္လပ္တဲ့ဘဝမွာေနလို႔ရၿပီ"
တည္ၿငိမ္စြာျပန္ေျဖတဲ့Daddy ့ပံုကအတည္ႀကီးေျပာေနတာလား..!
"မဟုတ္ဘူး Daddy က်ေတာ္ငယ္ငယ္က ကေလးစိတ္နဲ႔Daddyေကာင္းေစခ်င္လို႔ေျပာခဲ့တာေတြကိုလ်စ္လ်ဴ႐ွဴမိတယ္ က်ေတာ္ေနာင္တရပါၿပီ က်ေတာ့္ကိုမေခၚမေျပာပဲနဲ႔မေနပါနဲ႔ေတာ့"
ရိေပၚကသနားစဖြယ္လုပ္ျပေျပာျပေနေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကပန္းကန္ထဲကအသားကိုသာလွီးေနေလသည္။
"ျမန္ျမန္စား ငါအလုပ္ေတြ႐ွိေသးတယ္ မင္းနဲ႔စကားေျပာဖို႔ငါမအားဘူး"
"Daddy!!!"
ဝမ္ရိေပၚမေနႏိုင္စြာ မဆိုသေလာက္အသံေလးနဲ႔ေအာ္မိလိုက္ေတာ့ စူးရဲတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္လာသည့္Daddy
"ဝမ္ရိေပၚ..မင္းကတကယ္မရင့္က်က္ေသးတာပဲ"
"ရင့္က်က္တယ္ မရင့္က်က္တယ္ဆိုတာက်ေတာ္မသိဘူး
က်ေတာ္ က်ေတာ့္Daddyကိုျပန္လိုခ်င္တာပဲသိတယ္"
"မင္းရဲ႕ Daddy...အဟက္ ေျပာပါဦး မင္းရဲ႕Daddyကဘယ္လိုမ်ိဴးလဲ"
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုခံုလက္ရန္းမွာတင္လိုက္ၿပီး မ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးေမးလာသည့္Daddy ့ပံုကသူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့သည့္ပံု။
"က်ေတာ့္Daddyက က်ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္.."
တိုးသ်သ်ဆိုလာသည့္ရိေပၚကရာသီဥတုအေအးဒဏ္ေၾကာင့္ပဲလားမသိ ႏွာဖ်ားေတြရဲၿပီးလက္ေတြေအးစက္ေနသည္။
"ဒါပဲလား.."
ေအးေဆးစြာျပန္ေမးလာသည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုရိေပၚဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲမသိ..
ဒါပဲမဟုတ္ဘူးလား ခ်စ္တယ္ဆိုတာနဲ႔တင္အရာအားလံုးကျပည့္စံုၿပီမဟုတ္ဘူးလား Daddyကဘာစကားကိုၾကားခ်င္တာလဲ..
