ရိေပၚေလးက ေ႐ွာင္းက်န္႔နားအရမ္းကပ္ေနတာႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့႐ွိေနေလၿပီ။
Company သြားရင္ေတာင္လိုက္ေနၿပီး တစ္ေနကုန္ရံုးခန္းထဲဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနတတ္သည္။
ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာအလုပ္ကိုရပ္ၿပီး Compenyနဲ့နီးတဲ့ဆိုင္မွာေန႔လည္စာဝယ္ေကြၽးရသည္။
တစ္ခါတစ္ေလစားၿပီးရင္ေတာင္ထပ္ဆာတယ္ဆိုလို႔ Deliverကိုဖုန္းဆက္မွာေပးရသည္။
မုန္႔ေတြအရမ္းစားတတ္သည့္အက်င့္ကငယ္ငယ္တည္းကအခုထိမေပ်ာက္။
ဒါေတာင္meetingလုပ္တဲ့အခါ သူကလိုက္ခ်င္ေသး။
မေခၚသြားလို႔meetingကျပန္လာတဲ့အခါေခ်ာ့ရေသးသည္။
"သခင္ေလး...စင္သီကဖုန္းဆက္တယ္ ေနာက္အပတ္ထဲသူအေမရိကကိုျပန္ေတာ့မယ္တဲ့"
ရံုးခန္းထဲလာေျပာသည့္အတြင္းေရးမႉးေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ေတြးမိလိုက္သည္။
သူအလုပ္မလာေတာ့တာ ျပန္ဖို႔လုပ္ေန၍လား။
သူ႔ကိုေတာင္ဘာမွမေျပာ အခုလည္းျပန္ေတာ့မွာကိုတိုက္႐ိုက္လာမေျပာ။
ေဘးကSofaေပၚမွာ ဖုန္းၾကည့္ေနသည့္ရိေပၚကေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ေက်နပ္မိသည္။
ျပန္သြားလည္းေအးတာပဲ အစထဲကလာကိုမလာသင့္တာ...
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကအတြင္းေရးမႉးကိုေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့အျပင္ကိုျပန္ထြက္သြားသည္။
သူ႔အေဖရဲ႕Compenyျပန္အဆင္ေျပသြားတာလား။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ဖုန္းဆက္ရန္ျပင္ေနသည္ကိုရိေပၚကေတြ႔ေတာ့ခ်က္ျခင္းထလာကာ ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကိုလာဆြဲေလသည္။
စင္သီနဲ႔Daddyနဲ႔ကိုအဆက္သြယ္မလုပ္ေစခ်င္။
သူ႔လက္ကိုလာဆြဲသည့္ရိေပၚကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ကၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ဟီး...ဟိုေလ..က်ေတာ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ ေန႔လည္စာလိုက္ဝယ္ေကြၽးေတာ့"
"အခုမွ ၁၀ခြဲပဲ႐ွိေသးတာေလ ဆာေနၿပီလား ဝမ္ေလးရဲ႕"
ရိေပၚေခါင္းညိမ့္ျပကာထိုင္ေနသည့္Daddyကိုအတင္းထေစၿပီးအျပင္ကိုေခၚထုတ္လာသည္။
စားေနက်Compenyနဲ႔အနီးဆံုးဆိုင္မွာပင္ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကိုမွာစားလိုက္သည္။
ဝက္သားျပားကင္၊ အသီးရြက္ေၾကာ္၊ ခ်ဥ္ဟင္းတစ္ခြက္နဲ႔ ေဟာ့ေပါ့အစပ္တစ္ပြဲကိုမွာကာ ေန႔လည္စာကိုစားလိုက္သည္။
ဗိုက္ကဆာမေနေပမယ့္စားလို႔ေကာင္းသည္မို႔အကုန္ဝင္ေလသည္။
