Believe 8

4.7K 327 18
                                    

Zaw

ဦးဟိန္းခ်က္ခ်င္းေျပးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ရိတ္တစ္ေနရာေလာက္မွာ ကေလးလက္အား ခ်ဳပ္ၿပီး အတင္းနမ္းဖို႔လုပ္ေနေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ေဒါသေတြက ေရဆူအမွတ္သို႔....

"ဟာ.....က်စ္...ေခြးမသား!!!!" မင္းသားမ်က္ႏွာေပၚသို႔ လက္သီးခ်က္ေတြ ေရတြက္မရေအာင္ က်ေရာက္သြားသည္။ ပိုင္အတင္းဆြဲေသာ္လဲ အားသန္လွေသာ ဦးဟိန္းမွာ ထိုးၿမဲ....

"ေတာ္ပါေတာ့!!!!!!!!" ပိုင့္ရဲ႕အသားကုန္ေအာ္သံၾကားမွ ဦးဟိန္းခ်က္ခ်င္းရပ္သြားၿပီး
"ပိုင္....အဆင္ေျပလား ဘယ္နားထိသြားလို႔လဲ ဦးကိုေျပာေနာ္....ကေလးရယ္...." မ်က္ရည္မ်ားနဲ႕ပိုင့္အား ဦးဟိန္းရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္။

အေနာက္တြင္မင္းသားကေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးဖူးေရာင္ကာ မထနိုင္ေတာ့ေပ။ အသံၾကားတာေၾကာင့္ ဝနခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး
"Boss...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္လိုအပ္ခ်က္ပါ.."

"ထားလိုက္ေတာ့...အဲ့ေကာင္ကို ေဆး႐ုံပို႔လိုက္ ၿပီးေတာ့ ရိုက္ကြင္းကို အခ်ိန္အကန့္အသတ္မရွိ ေ႐ႊ႕လိုက္...."
ဝနအား အမိန့္ေပးကာ ပိုင့္ကိုလဲ ရင္ခြင္ထဲကမထုတ္ပဲ ကားဆီသို႔ေခၚလာလိုက္သည္။

Lover seat မွာပိုင့္ကိုထိုင္ခိုင္းၿပီး ခါးပတ္ေသခ်ာပတ္ေပးကာ ေမာင္းသူေနရာမွာ ဦးဟိန္းထိုင္လိုက္ၿပီး ကားေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္။

ဦးဟိန္းေခၚတဲ့အေနာက္ ပိုင္လဲတစ္ခြန္းမွ မေမးမိဘဲ လိုက္လာလိုက္သည္။ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ျဖင့္.....

ကားကိုအေတာ္ၾကာေမာင္းၿပီးေတာ့ ၿခံဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးမွာလဲ ခမ္းနားစြာေဆာက္ထားေသာ အိမ္အႀကီးႀကီးတစ္အိမ္။

ပိုင္အိမ္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ
"ဦးဟိန္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေခၚလာတာလဲ..."
"ဦးအိမ္ကို..." စင္ဝင္ေအာက္မွာ ကားကိုရပ္ကာ ဦးဟိန္းကားေပၚက ဆင္းသြားၿပီး ပိုင့္ကို တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။

"ေရာက္ၿပီ ဆင္းေလ..."
"မဆင္းဘူး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ..."
"ဟက္...အဲ့အတြက္ေတာ့ Sorryကြာ ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ ေခၚလာတာမဟုတ္ဘူး။"

Believe (Complete)Where stories live. Discover now