"Ne demek? '...Dünya'da değilsin.' Ne demek? Ben, ben neredeyim?"
"Potnovujya'dasın."
Silay daha da şaşırmış bir halde Beyaj'a baktı. Beyaj, Silay'ın yüzünü iki elinin arasına aldı.
"Şu an Potnovujya'dasın Silay Orenda!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"SilayOrenda. Jemone kahvaltının hazır olduğunu iletmemi istedi. Ayrıca özel kıyafeti giyerseniz kendileri çok mutlu olurlarmış."
Gözlerini açtığında karşısında takım elbiseli, küçük boylu, kocaman bir paşa bıyığı olan birisini gördü. Karşısında öylece durmuş, kendisine doğru eğilerek bu sözleri söyleyip duruyordu. Birkaç defa daha onun sesini duyduğunu anımsadı uyanmadan önce.
Doğruldu ve gözlerini ovuşturarak ayılmaya çalıştı. Yarım gözlerle uykusu tamamen açılmadan afallamış gibi ona baktı. Beyefendi elinde, kahverengi olan kağıtlardan önüne doğru açmış bir şekilde havada tutuyordu. Dün kalabalıkta gördüğü küçük boylu beyefendiye benziyordu.
"Sende kims..."
"Silay Orenda. Jemone kahvaltının hazır olduğunu iletmemi istedi. Ayrıca özel kıyafeti giyerseniz kendileri çok mutlu olurlarmış."
Küçük bey bunları söyledikten sonra koşarak kapıdan çıkıp gitti. Kekeleyerek konuştuğu ve Silay yeni uyandığı için beyefendinin söylediklerinden hiçbir şey anlamamıştı. Onun bir hizmetli olduğunu düşünerek kapısını neden çalmadığını da sorgulamadı.
O odadan çıktıktan sonra Silay etrafa bakma isteği duydu. Hâlâ buradaydı. Ayağa kalkıp camın önüne gitti. Yüzünde en ufak bir mutluluk belirtisi yoktu. Birisi bir şeyden ümidini kestiği o an ne hissediyorsa, Silay da onu hissediyordu. Artık geri dönemeyeceğini ya da en azından şu an için burada kaldığını kabullenmişti. Dün hiçbir şeyin gerçekten farkında olmadığının farkına vardı. Yaşadıklarını bir rüya gibi anımsıyordu ve dün de böyleydi. Uyandığında evde olacakmış hissi vardı içinde uyurken, ama artık hiç yoktu o his.
Dışarıya hiç dikkat etmeden sadece koca camın kenarlarındaki işlemelerine bakıyordu. Ardından kendine bu kadar ümitsiz olduğu için sinirlendi ve düşüncelerinden sıyrılmak için gözlerini kapatarak başını salladı. Ellerindeki sargı bezlerini soyduğunu da o an fark etti. İkisini de elinden çıkararak komodinin üstüne koydu ve giysi dolabının kapağını açıp bir kaç dakika kıyafetlere baktı.
"Özel kıyafetler."
Dürülü olan kıyafetlere baktı. Pijamalar, değişik renklerdeki pantolonlar, aynı şekilde değişik renklerdeki üstler. Askıdaki elbiselere baktı. Hepsi birbirine benziyordu.
"İyi de bunların hangisi özel kıyafet?"
Sağ omzunun üstünden bir bastonun gözünün önünden geçip elbiselerin en soldakini göstermesini izledi.
