"Ne demek? '...Dünya'da değilsin.' Ne demek? Ben, ben neredeyim?"
"Potnovujya'dasın."
Silay daha da şaşırmış bir halde Beyaj'a baktı. Beyaj, Silay'ın yüzünü iki elinin arasına aldı.
"Şu an Potnovujya'dasın Silay Orenda!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Silay!"
"Silay!"
"Silay!"
Eze çılgın gibi bağırırken Silay yavaş yavaş gözlerini aralıyordu.
"Silay hadi uyan artık!"
Gözlerini tamamen açtığında Eze'yi gördü.
"Kahvaltı zamanı yaklaşıyor. Sen hâlâ uyanık değilsin!"
Eze'nin sesini bastırmak için battaniyeyi yüzüne çekti. Eze battaniyeyi sertçe tutarak üzerinden yatağın ucuna fırlattı.
"Kahvaltı zamanı Silay!"
"Umrumda değil Eze! Sadece biraz uyumak istiyorum."
Doğrulup battaniyeye uzandı. Yüzünü yine battaniyeye bürüyünce Eze yanında getirdiği şişeye banyodan su kattı. Onun uyuyup uyumadığını umursamadan şişedeki suyu Silay'ın suratına devirdi. Uykuya tam dalmışken aniden yüzüne buz gibi suyun değmesiyle uyanan Silay yataktan fırlayıp banyoya girdi ve musluğun ılık tarafını açıp yüzünü yıkadı.
"Umarım artık umrunda olur çünkü ben çok acıktım Silay!"
Eze bunları söyleyip odadan kapıyı vurarak çıktı. Silay da sinirle yüzünü kuruladı. Uykusu dağıldığı ve Eze'nin bir daha gelmesini istemediği için yatağını topladı ve üzerini değiştirdi. Kapıya yürürken bir an yokluğunu unutup Hıçkıdık'ın battaniyesine uzandı.
"Doğru ya."
Elini geri çekip odadan çıktı. Koridor sonundaki merdivenlere geldiğinde bu sefer hep indiği merdiveni değil, ötekini tercih etti. Merdivenin son basamağından iner inmez ayağında yumuşak bir şey hissetti.
"Hıçkıdık!"
Onu eline alıp sımsıkı sarıldı.
"Çok daha iyi değil mi?"
Beyaj kendisine doğru geliyordu. Hıçkıdık'ın yaralı yerine baktı. Beyaj'ın oraya ne yaptığını bilmiyordu ama Hıçkıdık'ın iyi olduğundan emindi.
"Çok teşekkür ederim."
Kollarını açıp Beyaj'a da sarıldı. Beyaj onun başını okşadı.
"Ona yemek yedireyim."
Şato kapısına doğru bir adım atmışken Beyaj durdurdu.
"Buraya gelirken yeterince yedi. Daha fazlasını istese bile yiyemez."
Gülerek Hıçkıdık'ın başını okşadı.
"Tamam."
Yemek salonuna girince onu masanın üzerine bıraktı. Artık yanlız dolaşmasına hayatta izin vermezdi. Sandalyeye otururken Asay Hıçkıdık'a baktı.
