nightless [osasuna]

● 2

doktor shimizu

umarım evine ulaşabilmişsindir rintarō.

[22.16]

suna

evet ulaştım

ilginiz için teşekkürler

[03.14]

doktor shimizu

bunu duymak güzel.

iyice dinlen.

[03.20]

yağan yağmurun altında zar zor yazdığı mesajın ardından telefonu kapatıp cebine koydu suna.

uzun zaman sonra ilk kez böyle alakalı bir doktoru olmuştu. öyle alakalıydı ki bir sonraki seansta muhtemelen neden mesajına tam beş saat sonra, hatta gecenin üçünde cevap verdiği ile ilgili uzun bir sohbete bile dalacaklardı. bu da suna'nın foyasının sonunda ortaya çıkacağı anlamına geliyordu.

hala bir haftası olduğu şeklinde düşüncelerini dizginleyerek geceleri açık olan kafenin kapısının önünden ayrıldı. gündüz kalabalığının onda bıraktığı etki, kendini gece hayatına alıştırmasına sebep olmuştu.

gece hayatı deyince çoğu insanın aklına içkiler, barlar ve bu tarz şeyler gelse de suna'nın gece hayatı sessiz kafelerde sıcak çikolata içmek, sessiz parklarda hava alırken dizi izlemek gibi basit şeylerdi.

gündüz kendisini rahat hissedemediği her yer, gece onun hizmetindeydi.

yaklaşık on birden beri oturduğu minik kafeden ayrılışı doktorundan aldığı mesaj sayesinde olmuştu. yakalandığı yağmur işini zorlaştırsa da en huzur bulduğu yere gitmesi için engel değildi.

yönünü, kafeye çok da uzak olmayan sitelerine doğru çevirdi. adımlarını biraz daha hızlandırarak kısa caddeyi aştı. karşıdan karşıya geçerek site bahçesini görüş alanına soktu.

kapısında gece yarıları güvenlik bulunmayan demir kapıyı iterek içeri girdi. ışıkları tamamen kapalı olan apartmanın yanından süzüldü.

her bir adımı onu huzura yaklaştırırken gözleri ile telefonunun ıslanmayacağı bir yer aradı. normalde salıncakta hafifçe sallanarak bir şeyler izlemek ona daha rahatlatıcı geliyordu ancak şimdi gözüne ilişen çardakta oturmak dışında şansı yoktu.

sonunda kafasından aşağı herhangi bir şey yağmadan oturduğunda derin bir nefes verdi. geçenlerde izlemeye başladığı ancak gece parka uğrayan bir avuç aptal yüzünden kapatmak zorunda kaldığı dizisini açtı.

işte bu günün en sevdiği vaktiydi; duvarlar olmadan özgür bir şekilde nefes alabildiği, sokaklarda dolaşabildiği, temiz havayı içine çekerken bir şeyler izleyebildiği, birilerinin yanında terlemeden durabildiği tek vakit...

kendisini yarattığı bu huzurlu alan içinde diziye odaklamaya çalışırken ona doğru yaklaşan yorgun bedenden habersizdi suna rintarō.