Zümra -BAŞLANGIÇ

6

"Zümra?" kapı sesini duymasıyla Yıldız abla geldi hemen yanıma.

"Nerdeydin sen? Ya nasıl kapatırsın telefonunu?" dedi

"Babam nerde?" dedim

"Salonda" dedi

Hala o korkuyu tam atlatamıştım. Salona girdim hızlıca. İlk ben hesap sorarsam konu hemen bana gelmezdi.

"Baba peşime birini mi taktın?" dedim. Ben bile o kadar hızlı sormama şaşırmıştım

Kırgın gözlerle bana baktı. Ayağa kalkıp bana arkasını döndü. Sinirliydi de, siniri geçsin diye derin derin nefes alabildiğini duyuyordum

"Baba bütün gün biri beni izledi" dedim gözlerim dolmuştu ama nedenini asla bilmiyorum. Galiba şu anki görüntü, babamın bana hem kızması hem kırılması beni üzmüştü

Hızla bana döndü çatık kaşlarla. Dediğim şeyi algılamaya çalıştı.

"Ciddi misin?" dedi babam

"Evet, sen peşimden birini mi yolladın?" dedim

"Hayır. Zümra güvenlik konusuda daha kimse ile konuşmadığımı biliyorsun. Kim izledi seni? Yanına yaklaştı mı" dedi

"Yok, uzaktan izledi. Siyah takım elbiseli, esmer bir adamdı. Boyu uzun, iri biriydi. Tam koruma tipi vardı zaten. " dedim

"Yaklaşmadı dime? Bir şey dedi mi?" dedi

"Hayır, uzaktan sadece takip etti. Rahatla diye söylemiyorum Taksi ile bu mahalleye girene kadar peşimizdeydi" dedim

"İyisin dime?" dedi

"İyiyim. Sadece korktum" dedim.

Sarıldı babam bana. Şu an çok ihtiyacım vardı. Oysa benimde suçum vardı ama yüzüme vurmadı

"Yıldız siz burda durun. Ben hemen geliyorum" dedi babam. Çok sinirliydi ama bana değil.

"Nereye?"dedim

" Gelicem ben. Siz burda durun! "dedi babam

" Baba bende geliyim. Korkmaya başladım "

" Korkma. Önemli değildir"dedi babam ama ikna olmamıştım.

Babam bir hışımla çıktı evden. Sanki bir şeyler biliyor gibiydi. Tahminleri mi vardı? Bana neden söylemedi? Sonuçta beni izledi bilmek hakkım

"Ne olurdu sanki babanı dinlesen. Yüzüne telefonu kapattığumdan beri nasıl üzüldü biliyor musun?" dedi Yıldız abla.

Karşı koltuğa oturdu. Yüzünde değişik bir ifade vardı.

"İyi misin?" dedim.

"Ağrım var biraz" dedi

"Bir şey ister misin? Ne yapılır bu durumda?" dedim

"Stres yapmam lazım ama bu evde pek mümkün değil." dedi

Ben sadece dışarı çıkmıştım. Her insanın yaptığı gibi. Yıldız abla yüzü kireç gibi olmuştu. Gerçekten yorgun gözüküyordu. Bir eli karnının üzerindeydi. Yavaşça karnını ovuyordu.

Dayanamıyıp ağlamaya başladım. Korkuyordum babam benim için çok değerliydi . Nereye gittiği belli değildi. Hem onu çok kırmıştım. Yıldız abla benim yüzümden stres yapmıştı. ağrısı vardı

"Zümra ağlama tamam. Of böyle üzülünce kıyamıyorum ki. Gel yanıma bakıyım" dedi

Dediği gibi yanına oturdum. Elimi tuttu.

"Ağrıyla başa çıkabilirim. Babanı merak etme. Akıllı bir adam. Ailesine çok bağlı. Salaklık yapmaz. Kendini tehlikeye atamaz." dedi

"Bunlar beni avutuyor artık" dedim