Zümra -BAŞLANGIÇ

43

ZÜMRA'DAN

Gözlerimi araldım. Etrafıma bakındım. Bir kadın ve annem koltukta oturmuşlardı. Annem uyuyakalmış diğer kadınsa telefonu ile ilgileniyordu.

Kafamada yavaş yavaş olan olaylar canlandı. Duyduklarımı hatırladım sonra o kurşunu.

Bir dakika bebeğim? Ellerimi karnım götürdüm. Bebeğim kurşuna dayanabilicek kadar büyük değildi. Bu düşünceyi aklımdan geçirmemle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başaldım. Tanımadığım kadın direk yanıma geldi. Annem de uyandı.

"Zümra dur canım, ne oldu?" dedi o kadın.

"Gidin!" dedim bağırarak.

"Annecim sakin ol. Ağrın mı var?" dedi

"Ömer nerde?!" dedim

"Dur çağırıyorum" diyip çıktı o kadın. Kısa bir süre sonra Ömer geldi.

"Birtanem uyanmışsın" diyip sarıldı bana

"Ömer bebeğim, o nasıl?"

"İyi merak etme" dedi

"Morel vermek için diyorsun"

"Düşük riskin var o kadar. Bebek iyi. Sen de daha iyi olucaksın." dedi

"Sen bebeğin için mi ağladın?" dedi annem

"Ben onu kaybettim zannettim"

Annem gelip alnımdan öptü.

"Bende öyle zannettim. Bebeğimi kaybediyorum zannettim.Yeni kavuşmuşken bu sefer temelli koptum zannettim" dedi

Bir anlık korku bile yetmişti bana.

"Ömer su verir misin?" dedim

Ağzım dilim kurulmuştu

"Kim yapmış bunu?" dedim

"Deden ilgileniyordu olayla. Ateş eden yakalandı ama kim o herifi tuttu bilmiyorum" dedi

"Bebeğime bir şey olsaydı onu kendi ellerimle öldürürdüm" dedim

"Tamam sakin ol. Bak aşkım kötü şeyler, üzülebiliceğini yada sterese girebiliceğin şeyleri düşünmek yok. Sadece iyi şeyler düşünüyoruz" dedi Ömer.

Ne derse desin ağlamamı durduramıyordum. Ömer elimi tuttup sakinleştirmeye çalışıyordu.

Ömer bana meyve suyu almaya gitti. Annemle oda da tek kaldım. O sırada bir hemşire geldi.

"Dikişlerine bakıcağım. Etrafında yaralar oluştu. O kısımlara ilaç sürüp gidiceğim" dedi hemşire.

İlaçı sürdüğü an bir yanma hissi geldi. Refleks olarak annemin elini sıkıca tuttum.

"Çok acıdı" dedim hemşireye.

"Dikişe yakın bölgeler alerji sonucu yara olmuş. İlaçla beraber kısa sürede iyileşir." dedi

"Teşekkürler"

Hemşire gitmişti ama ben hala annemin elini tutuyordum.

"Acıyor mu hala?" dedi

"Biraz. İlaç yaktı"

"Evet yakar. Biliyor musun bende hemşireyim. Yani şu anda mesleğimi yapamıyorum ama öyleydim" dedi

"Bilmiyordum. Kamer burda mı?" dedim

"Yok o küçük hastanede perişan olmasın diye Yıldız, Yeşim ve Ecem evdeler. Diğer herkes burda. Oda da en fazla 2-3 kişi olsun dediler diye girmiyorlar. Şöyle yapalım herkes grup grup senin iyi olduğunu görüp evlerine dönsünler. Saatte geç oldu" dedi

"Tamam, sorun değil benim için."

Annem odadan çıktıktan sonra içeri daha demin annemin yanında oturan kadın bir adam ve Lale teyze geldi. Lale teyze yanıma oturdu.

"Aklımız çıktı. Çok şükür açtın gözlerini " diyip sanki yıllarca çok yakınımışızcasına sarıldı.

"Merhaba Zümra, ben dayın Musa. Çok geçmiş olsun. Gerçekten öldük öldük dirildik" dedi

"Bende teyzen Bükre. Kötü şeyler konuşmak yok. Şimdi iyisin. Önemli olan bu" dedi

"Tanıştığıma memnun oldum." dedim

"Seninle tanışıp, oturup konuşmayı çok istiyoruz. Bir çık burdan Allahın izniyle seni bizlere bekliyoruz" dedi lale teyze.

"Inşallah"dedim

" Gelir misin gerçekten? "dedi Bükre teyze şaşırarak

" Yani iyi olduğum zaman çağırırsanız neden gelmiyim? "dedim

Onlar çıktıktan sonra İlayda, Defne Selin geldi. Sonra Babannem Selman amcam ve Onur amcam ve böyle 3'erli gruplar halinde girip çıktılar. Galiba hastaneyi biz işgal etmiştik.

En sonunda ömer elinde meyve suyu ile geldi. Annem de girdi odaya.

"Siz mi kalıcaksınız refakatçi olarak?"

"Evet." dedi Ömer.

"Ömer yarın Yıldız abla Kamer'i alıp gelsin. Söyle tamam mı?" dedim

"Söylerim." dedi

Gece boyu onlar uyudular. Haklılar zaten uykusuz kalmışlar. Benim uykum yoktu.

Duyduklarımı ilk Yıldız abla ile paylaşıcaktım. Ne babam ne de Sergen amcam yanıma gelmişti. Burda olduklarına adım gibi eminim. Duyduğumu onalar da farkındalar. Karşıma çıkamamları benim için avantaj oldu.