Zümra -BAŞLANGIÇ

58

Sabah kahvaltı bile etmeden gitti Aydan.

"Şimdi ne yapıcaksın?" dedi annem

"Bilmiyorum."

"Kızım evde daha küçücük bir kız var." dedi

"Farkındayım. Melek bu evde kalıcak. Başka kimsesi yok. Zaten burası bizden çok onun evi, babasının evi"

"Peki babası? Babası bile bilmiyor daha kızının olduğunu." dedi

"Ömer askerde çünkü."

"1 ay nasıl saklıycaksın? Emin, Yıldız, Derya, Murat, İlayda gelmiyecek mi hiç bu eve?" dedi

"Gelicek."

"Melek'i korumak istemeni anlıyorum ama herkesten saklıyarak olamaz. Böyle tek başına olmaz. Yakın gördüğün birilerini al yanına." dedi

"Sen varsın. Annem değil misin? İlk defa annem olarak senden yardım istiyorum. Lütfen"

"Ay güzel kızom tabiki ederşm ben sana yardım ederim." diyip sarıldı bana

"Aydan?" Melek'in sesiydi bu. Kapını önündeydi. Saçıları dağılmış uykudan yeni kalktığı her halinden belliydi.

"Oy benim meleğim uyanmış" diyip yanına gittim

"Aydan yok" dedi

"Evet o gitti. Ben varım. Ne istiyorsum?"

"Su"

Suluğunu getirdim. Yanımıza oturdu. O kadar tatlı bir kızdı ki...

"Aslı gelicek bugün. Melek Deniz'i görmeye." dedim

"Tamam kızım gelsin." dedi annem

"Senin dışarıda işlerin varsa yap bugün. Ben Aslı ile dururum evde."

"evde küçük ıvır zıvırlarım kaldı. Onları toparlıuacktım ama aciliyeti yok. İstersen dururum evde" dedi

"Olsun sen git. Son günlerle işin kalmasın"

"Neyin son günleri?" dedi

"Nikahın" dedim

"Aman kızım ne acelesi var. Nikahtan sonra bile toparladık biz." dedi

"Yok olmaz öyle şey. Yıllar sonra kavuşmuşsunuz biraz kafanızı dinleyin. Balayına falan gidin."

"Daha neler! Bu uaştan sonra. Tövbe tövbe" diyip kalktı yanımdan.

"Güzelim gel sana kahvaltı hazırlıyım." dedim Melek'e.

Elimi tuttu. Beraber mutfağa gittik. Ben kahvaltısını hazırlarken o da yerde kaplarla oynuyordu.

"Ne yiycek Melek?" dedi annem

"Aydan anlattı bana neler yediğini. Bugün omlet yapıcam."

Bi baktım annemde yere Melek'in yanına oturmuş. Beraber oynuyorlardı.

"Bi ara alışverişe çıkalım. Mama sandalyesi falan alalım"

Annem kafası ile onayladı. Ben masayı kurduktan sonra Melek'i kucağıma alıp yedirdim. Onun yemeği bittikten sonra kendiminkini yemeye başladım.

"Aba parka gidelim." bana bakıyordu o tatlı ela gözleri ile. Konuştuğunu biraz anlıyabiliyordum. Kelimeleri bazen tam söyliyemiyordu.

"Yemekten sonra götürürüm. Ya sen bal mısın? Ne bu tatlılık"

"Bal, arı vız vız" diyip şarkıyı söylemeye başladı.

Yemekten sonra arka bahçedeki parka götürdüm. Diğer çocuklarla beraber oynandı. Çok güzel gülüyordu. Bu güzellikten Ömer'imin mahrum kalması canımı sıkıyordu. Aslı direk parka geldi.