Zümra -BAŞLANGIÇ

65

"Abi, biz sana söyliyecektik. Hatta onun için konuşuyorduk" dedi İlayda.

"Duyduklarım doğru mu Onur?" dedi Ömer.

"Evet" dedi Onur.

"İlayda senle sonra konuşucağız. Onur sen benle gel" dedi Ömer.

"Ömer, hayır! Herşey burda konuşulacak" dedim

"Yok Zümra. Biz ikimiz bi konuşalım" dedi Onur.

"Ya olmaz! Bende Gelicem!" dedi İlayda.

"İlayda! Sen karışma!" çok yüksek sesle bağrınca Deniz ağlamaya başaldı.

"Kızı ağlattın Ömer! Bravo!" diyip Deniz'i alıp içeri götürdüm. Deniz'i kucağımda yatğına koyarken karnım çok kötü kasıldı. Keşke kucağıma doğru almasaydım. Karınmdaki baskı bir anda arttı.

"Ömer! Ömer yardım et!" bağırıyordum ama balkondalar diye duymadılar.

Zor zahmet çocuk odasından çıktım.

"Ömer! İlayda! Onur! Yardım esin duyan yok mu?"

Duvara yasladım kendimi. Elimi karnıma götürdüm. Yine ani bir sancı hissettim. Ve sanncının ardında gelen ıslaklıkla suyumun gelmeye başladığını analdım. Ağrıdan hareket edemiyordum.

Ağlıyarak koridora İlayda gelmişti.

"İlayda! Suyum geldi, doğum başladı galiba. Ömer'i çağır!" dedim

Şaşkınlıkla bana baktı ve sonra koşmaya başaldı.

Ömer ve Onur ikiside geldi yanıma.

"İlayda ve Onur siz Deniz'le kalın. Annemi çağrın o daha iyi anlar Deniz'in dilinden. Dikkat edin kızıma"dedim

"Yav tamam bakarlar herhalde. Sebi hastaneye yetiştirmemiz lazıö. Onur şu bavuku getir sen. Ben Zümra'yı indiricem."diyip asansörü çağırdı.

Kucağına alıp asansöre bindirdi.

"Aşkım ben çok ağrım taşıma lütfen" dedim

"Zümra iyi misin?" dedi

"Çok ağrım var" dedim

"Yetişceğiz Birtanem" dedi

Beni arabaya bindirdi. Vavuku bagaja artıp hızla arabayı kullanıyordu.

Sancı git gide artınca korkmaya başladım.

"Sakin ol, nefes alıp ver düzenli olarak" diye hatırlatıyordu Ömer.

Hastanin direk acil bölümüneden girdik. Beni sedye ile direk Doğumhaneye aldılar.

Yaşadığım acı ve süreç çok değişikti. Tarifsiz birşeydi. Cidden bir anda tüm yaşadığın o acıyı unutuyormuşsun. Onun sesini duyduğum an bana şifa gibi geldi.

Kucağıma verdiler. Ne yapıcağımi bile bilemedim sıkıca ona sarılıp ağladım.

"İyi ki geldin kızım! Çok şükür rabbime" diyebildim sadece.

Zor da olsa ayrıldık. Onu yanımda yıkayıp giydirdiler. Şimdi kızım babası ile buluşacaktı.

Ben "Anne" olmuştum ama bu duygu çok yabancı değildi. Sadece doğumla yaşanan o ilk buluşma tarifsizdi! Deniz sağ oksun onun sayesinde bu anneliğe yabancı değildim.

Beni odaya almışlardı. Bebeğin gelmesini bekliyorduk. İkimizde mutluluk gözyaşlarımızı tutmuyorduk.

"Ellerini gördün mü?!" dedim