Invisible String [BxB]

Chapter 17

Paul Jaycee Esguerra

Idinilat ko yung mata ko dahil napansin kong maliwanag na. Nakaharap ako dito sa kung sino man 'tong kayakap ko. Yung dibdib niya lang yung nakikita ko.

Tirik na yung araw sa labas pero ang lamig pa rin dito sa loob.

It feels good. This person feels so warm—

"AaAaAaaa!" sigaw ko saka tinulak si Kian.

Oo, si Kian 'tong yakap ko at nakayakap din sa'kin!

"Jay, why are you screaming?" bulong na sabi ni Kian, nakapikit pa siya. Halatang inaantok pa.

Sobrang liwanag na sa labas, kitang-kita kasi ang laki ng bintana ni Kian sa kwarto niya.

Napatingin din ako sa wall clock ni Kian.

"AaAaaAaa!" napasigaw ako ulit.

Anong oras na?!?!

Hindi ako nakapasok!

"Why are you so damn loud?" sabi ni Kian saka tinakpan yung bibig ko at hinatak ulit ako pahiga.

Yinakap niya ako ulit at ikinulong gamit yung mga braso niya.

Kian, what is this? You're messing with me and my feelings.

"Anong ginagawa mo?!" angal ko sa kanya.

Sobrang lapit ni Kian.

"I don't know why you're screaming but please let me sleep for more minutes." sabi lang niya.

His eyes are still closed.

O-Okay. "Hindi tayo nakapasok." bulong ko.

I was just staring at his face.

Why does he look good while sleeping?

My heart is back at it again. Kinakabahan ako na baka maramdaman o marinig ni Kian yung kabog ng dibdib ko.

"Yes." bulong lang niya.

Hindi ko na siya ginulo ulit at hinayaan ko na lang siyang matulog. Hindi ko alam kung bakit puyat 'to eh halos sabay naman kami natulog last night.

Hindi ko tuloy alam kung anong nangyari kay Adi at Rina.

Hindi rin naman ako makatayo. Nakakulong ako sa braso ni Kian eh.

Hays.

Hinayaan ko na lang din siya matulog.

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatingin sa mukha niya. Ang cute eh.

Tinupad din naman niya yung sinabi niya. Nagulat nga ako noong bigla siyang dumilat.

"Are you hungry?" biglang tanong niya.

Yung tiyan ko naman yung sumagot sa kanya. Tumunong eh.

"Pfft. Let's eat outside then I'll take you home." sabi niya saka tumayo at dumeretsong pumasok sa cr.

Wala naman akong nagawa kaya hinintay ko na lang siya.

Kinuha ko yung phone ko sa bag at tinignan kung may text or missed call ba galing kay mama pero wala.

Wow. Wala kahit isa. Minsan napapaisip ako kung anak ba talaga ako eh.

"Siya nga pala. Si Adi at Rina?" tanong ko noong paglabas ni Kian.