Vengeance From Hell

Vengeance 12

Haven Astroverde's POV

It's been what? 1 week? Since that nightmare party. It was a hell of a night. Seeing her in front of me, breathing, smiling, and even hearing her voice like there's nothing happened was a total nightmare.

When we left the crime scene we were so sure that she isn't breathing, that the bullet strike into her head. Kaya naman palaisipan kung paano siya ngayon nakakatayo na parang walang nangyare. Pero hindi iyon ang pinakaproblema ko ngayon, Si Vraxx. For the past few days he's been avoiding me, hindi rin siya umuuwi dito sa condo namin. Alam kong nagugulohan na siya sa mga nangyayare, at natatakot akong maging dahilan niya ito para iwan ako. Ngayon na nakita niya na ulit si Athena maaaring nalinawan na siya sa tunay niyang nararamdaman saakin, iniisip ko palang na iiwan niya na ako pakiramdam ko mababaliw na ako.

Natigil ako sa pag-iisip nang biglang bumukas ang pintoan. Wala ako sa sariling napangiti nang maamoy ko ang pabango niya, inilagay ko muna ang hawak kong bote ng wine sa center table bago ko siya nilingon. Kasalukoyan niyang inililibot ang paningin niya sa bakuohan ng condo. He hates messy.

"I-I'm sorry, it's so messy. Hindi ko kasi alam na babalik ka ngayon dito." Aligaga akong tumayo at sinimulang dampotin ang mga kalat. Wala akong ibang narinig kundi ang pagbukas at sara ng pinto ng kwarto namin.

After that night we haven't spoken to each other about it, and it starting to frighten me. Palagi na rin akong napapagalitan ng manager ko dahil sa pagiging wala ko sa sarili, wala na rin akong maayos na tulog at kain dahil sa stress. Marahas na lang akong napabuntong-hininga, papunta na sana ako sa kusina pero agad akong natigilan nang lumabas na si Vraxx at parang bigla akong nalagotan ng hininga nang makita ko ang maleta niya na hila-hila niya.

"W-What's the meaning of this?" Pinagmasdan ko siyang kunin pa ang iba niyang gamit na nandito sa sala. "Babe." He let out a loud sigh before gazing at me with his cold brown orbs.

"I'm leaving, I'm going back to my own condo." His voice were colder. Biglang nanikip ang dibdib ko dahil sa sinabi niya.

"Bakit?" Nanatili siyang nakatingin sa akin. "Bakit ka aalis? Are you going to leave me?"

Napakamot siya sa sentido niya at muling napabuntong-hininga. Fear started to creep in my system, unti-unti na rin akong nanghihina kasi hindi naman ako bobo at manhid, alam ko na ang kakahantongan nito. He's going to leave me for good.

"Is this because of Athena? Dahil ba bumalik na siya? Vraxx, paano na man ako?" Mabilis akong lumapit sa kaniya habang nakahawak sa dibdib. Pero nanatili parin siyang walang imik. "Damn it Vraxx! Magsalita ka naman! Linawin mo naman saakin ang gusto mong mangyare kasi ang dami ko nang pinoproblema dumadagdag kapa!"

Deretso niyang tinignan ang mga mata ko, hindi ko alam kung dahil ba sa pagtaas ng boses ko o dahil sa mga salitang binitawan ko.

"I'm breaking up with you. This isn't healthy for the both of us anymore." He said almost in whisper but I heard it loud and clear and it makes my heart shattered into pieces. Tears started to rolled down my cheeks.

"You're breaking up with me?" I uttered in disbelief. "Porket bumalik si Athea? What the fuck Vraxx! Ganun ganun na lang yun?!" Umiiyak ko pang sumbat sa kaniya.

"Hindi ito tungkol sa kaniya, Haven." Masuyo niyang hinawak ang magkabilaan kong kamay. "It's just that nagugulohan ako sa mga nangyayare. Nagugulohan ako sa nararamdaman ko ngayon, pakiramdam ko nawala bigla ang pagma--"

"Pagmamahal mo saakin?" Ako na ang tumapos ng sasabihin niya ngunit patanong ko iyong sanabi. "Vraxx! 10 years! 10 fucking years! She was gone for that long and she was alive all along! Pero binalikan ka ba niya? Binisita ka ba niya? Diba hindi?!" I couldn't stop my emotions anymore, this is just too much for me, after all I did for him.

"Haven." Pagod niyang tawag saakin na mas lalo kong ikinaluha.

"At sino yung taong nandoon para saiyo? It was me, Vraxx! For pete's sake it was only me." I sobbed as I point out myself. "Hindi ako nagreklamo kahit ilang beses mokong tinaboy, kahit ilang beses mong sinabing hindi moko kailangan. I did not say anything about it cause I fucking love you and care for you! Sa loob ng sampung taon ako yung nandiyan sa tabi mo pero bakit hindi ko man lang napalitan si Athena diyan sa puso mo?" I am crying my all in front of him, not minding what I look right now.

"I'm grateful to have you for the past ten years, Haven. Lahat ng ginawa at sinabi ko sayo ay totoo. I did loved you." Mahinahon niyang saad, pilit pinapaintindi saakin. "I'm sorry pero kahit isang libong taon pa ata ang lumipas at kahit ilang libo pang babae ang dumating sa buhay ko, walang makakahigit sa kaniya."

Literal na kumirot ang dibdib ko. Hearing those words from him is like a knife being stabbed on my chest. It's painful, very painful.

"Ilang araw palang mula ng bumalik siya, Vraxx." Humihikbi kong sabi. "Paano naman ako? Meroon kang babalikan samantalang ako wala, ikaw lang ang meroon ako. Mahal na mahal kita eh kaya tiniis ko ang lahat kahit alam kong napilitan ka lang na mahalin ako." Paulit ulit kong pinopunasan ang mga luhang tumutulo pero mukhang wala itong kataposan.

"Patawarin moko Haven." Niyakap niya ako ng mahigpit, sobrang higpit tila sa paraan na ito niya na sinasabi na ito ang huling yakap na matatanggap ko sa kaniya. "Thank you for everything." Paulit ulit akong umiling sa kaniyang dibdib niya.

"Why am I not enough? Binigay ko lahat. Ginawa ko ang lahat mapasaya lang kita, Vraxx. Ano pa bang dapat kong gawin para ako na lang?!"

"All you did was to love me, you forgotten yourself, Haven." Humiwalay siya saakin at masuyong pinonasan ang mga luha ko. "But I am going to end it here."

Hindi ako umimik. Hinayaan ko na lang ang sarili kong titigan siya gamit ang mga lumuluhang kong mga mata. This might be the last time that I could stare at him this close, this will be the last touch.

"I'm sorry. Goodbye."

And that's last thing I heard that night. I thought the party in Athena's mansion is the nightmare, but I guess I'm wrong because that night I've seen and heard worst. That night is more than just a nightmare, it was a kill for me.

I was afraid for the sun to rise because I do not know how to start again. Pero kahit anong takot at panghihina pa meroon ako, kusang sisikat ang bagong umaga para saakin. The moment I saw the dousing fires on Athena's eyes, I know for a fact that it's time for payback. That karma is coming. Karma's a bitch, they said but I think it's evil. She may not be the one who did that to Clyde, pero sa tingin ko isa-isa na kaming sinisingil ng kasalanan namin.

And if my time have come, I'll face it. But if I have chance to run, I'll run for my life. If I need to die, then be it. Pero habang wala pa oras na iyon, sisiguradohin kong hindi lang ako mananahimik sa tabi. If the karma is a bitch, then I'll be its master.