Vengeance 35

445 21 0
                                    

Satana's POV

Kakauwi ko lang galing sa luma kong bahay, yung bahay namin nina mama at papa ang tinutukoy ko. Naabotan kong nanonood ng sine si Lucifer, gaya ng nakagawian ay dinadaanan ko lang siya. Nakakatawang kami na nga lang ang nandito sa bahay hindi pa kami nag iimikan. It's been what exactly? 2 weeks? 3 weeks? Haha I don't know, I lost count. Since that devastating day, we haven't spoken to each other and the worst part is that I haven't seen Vraxx. I've calling him many fucking times, I tried to reach him out countless times but nothing happened. I even went to his company just to see and talked to him but he's always unavailable.

"Satana." Sarkastiko akong natawa nang marinig kong tinawag ako ni Lucifer. I turned back and looked at him emotionless. "We're running out of time."

"Akala ko ba wala tayong hinahabol na oras? Ikaw mismo ang nagsabi saakin niyan noon palang." Mariin kong saad.

"Everything is kinda different now, nagka--"

"Yeah. Everything is fucking different now." I'm about to tear up so I took a deep and harsh breath. And that made him silent for a couple of seconds. "Ano ba kasi ang pinagsasabi mo sa  kaniya para iwasan niya ako ng ganito? I haven't seen him almost a month now!"

"Fucking wake up! Will you?! Hindi siya ang pinunta mo sa mundong ito, Satana. Remember who you the fuck you are." If everything is just fine I would be scared to his loud growl but now that everything is a mess, I am already dead inside.

"Hindi siya yung pinunta ko dito pero siya yumg dahilan kung bakit nandidito pa tayo." Umiiyak kong saad.

"Sino bang may sabing gusto ko pang manatili? Gustong-gusto ko nang mawala sa mundong ito, Athena."

"Edi sana hindi mo na lang ako sinamahan! Why are you putting all the blame to me so sudden?!"

"Kasi ang bagal bagal mo! Kung talagang mahal ka ng taong yun sana nandito siya. Sana naintindihan ka niya. Pero asan siya?" And that made me speechless. "Asan yung putanginang tinatawag niyong pagmamahalan? Huh? I tried to tell him everything in the most nicest way I possibly could."

"I'm sorry." Humikhikbi kong usal. "I don't knos what to do anymore, Lucifer. I am so lost. Siya lang yung pinanghahawakan ko ng lakas eh. How could he turned his back at me like this? Without even hearing my point of view?" I fell down on my knees rubbing my chest trying to ease the pain I am feeling there.

"Sasabihin ko sayo kung nasaan siya ngayon." Hinawakan niya ang magkabilaang siko ko at inalalayan ako na  makatayo. "He's at Nicholas's bar. But promise me one thing, Athena, promise me that whatever you will see there, you'll be strong. You'll be tough as you were before."

"Samahan mo ako, Lucy." Parang bata akong humagulhol sa kaniya. "Hindi ko kaya... Hindi ko kayang maging matapang kapag wala ka." Umiiling siyang pinusan ang namamasa kong pisnge at mga luhang patuloy na tumutulo.

"Hindi ako kasali sa problema niyo, Athena. I've done my part now do yours." And just like that he disappeared.

Ilang oras pa akong tumungaga habang hinahayaan ang luha kong tumulo ng kusa. Until I realized that I need to gathered all my strength and went to my room. I stared at myself at the front of the mirror. Unti-unti nang nagiging malinaw saakin ang reyalidad.


"Lucifer's right. He's not the reason why I'm here, now if he can't bear with me then don't. I won't please him anymore, I've done enough." I said to myself.


Vengeance From HellWhere stories live. Discover now