Vengeance 40

516 19 0
                                    

It's Wednesday today. Me and Lucifer is currently burning our important things here in our backyard.

"That's all I got." He said. "Meroon ka pa bang gamit doon sa taas? Ako na ang kukuha."

"Titignan ko. Ako na lang ang kukuha, pakisunog na lang nitong nasa box." Tumango siya kaya naman tinalikoran ko na siya.

I went back to my almost empty room. Plain white curtains and bed sheets making the room my room so plain. Pumasok ako sa walk-in closet ko at naghanap ng mga pwede pang sunogin. I checked on every drawers and cabinet and so far so good. Nang tignan ang ko ang isa sa mga cabinet ng vanity mirror agad akong natigilan nang makita ko yung camera na ginamit namin ni Vraxx noon sa bakasyon namin.

Napabuntong-hininga na lang ako at agad itong kinuha pagkatapos ay muli akong lumabas ng kwarto. Might as well burn this too. Pero nasa unang hakbang palang ako ng hagdan nang may biglang mag play sa camera. I immediately frowned when I heard a familiar violin music. Without hesitation I look at camera only to see the me and Vraxx video. Us who is dancing along the relaxing music of violin and calmness of the ocean. Dahan-dahan akong napaupo sa hagdan ng hindi inaalis ang tingin sa camera. When the video was over I started clicking next to see our pictures.  A lot of pictures of the both us. Sa bawat picture na nakikita ko naalala ko kung paano at saan namin iyon kinunan. Every click to see the next picture a tear dropped. I sobbed on my knees, holding the camera so tight, like how tight the pain is gripping my heart right now.

Kahit nanlalabo ang mga mata ko sinubokan ko paring tignan ang mga litrato namin. Hindi ko na napigilang mapahagulhol nang sunod kong makita ang litrato namin na masayang naghahalikan habang nasa likod namin ang Eiffel Tower. I covered ny face with the both of my hand and cried it all out loud. It's just so devastating how we ended up like this.

"Vraxx I'm sorry." Humihikbi kong usal. And then a picture of Vraxx lovely smiling at me played in my head. Moments where everything is just so wholesome. Everything keeps flashing back and it's fucking painful.

"You said it yourself, memories that WE both made, so particularly you can't just decide. It should work with the both of us." His voice echoed on my head.

Wala sa sarili akong napatayo at bumalik sa kwarto. Gamit ang nanginginig kong mga kamay kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan siya. Ilang minuto muna ang nakalipas bago niya ito sinagot.

"Hello?" He uttered. Wala pa man ay naiiyak na ako.

"Magkita tayo." Pigil hikbi kong usal.

"H-Huh? Saan? Are you okay?" Derederetso niyang tanong. "Should I pick you up?" Dagdag niya pa.

"Magkita tayo kung saan nasaksihan ng buwan at mga bituin ang pagmahahalan natin." Garalgal kong saad at pagkatapos ay agad kong tinapos ang tawag.

Lalabas na sana ako ng kwarto nang biglang mahagilap ng paningin ko ang jar kung saad nakalagay ang abo ni Tyrine. Napabuntong-hininga na lang ako at kinuha iyon bago tuloyang lumabas ng kwarto dala iyon pati na rin ang camera.

As I took my last step in the staircase to be here in ground floor I saw Lucifer standing right before the front doors. He stood there showing to emotion and seems to be waiting for me. Instead of being frightened I didn't hesitate to take more steps until I was already standing two steps away from him.  His bloodshot eyes slowly gaze at the jar that I am currently holding and to the camera that I hang on my shoulder.

"Where are you going?" He asked in po-faced.

"I'll be gone until tomorrow. May kailangan akong taposin, Lucy." Usal ko nang deretso ring nakatingin sa kaniya. "My humanity is already switched off, how come that I could still feel this kind of pain?" The corner of my eyes started to heat as a tear fell from it.

Vengeance From HellWhere stories live. Discover now